Johann Nepomuk Hummel: verschil tussen versies

De werken van Hummel worden gekenmerkt door zangerige, meestal lang uitgewerkte melodieën,die in vele gevallen doen denken aan Chopin e.d. De tragiek van Hummel was enigszins dat hij tussen wal (Mozart, Beethoven) en schip (Schumann, Chopin) viel. Niettemen is Hummel deeneen componist die volstrekt op eigen benen kan staan. Verschillende van zijn rijpe werken kregen qua harmonie en klankkleur veel navolging in de romantische muziek. Dat geldt bijvoorbeeld voor de ''Sonate in fis klein'', voor piano, op. 81 (1819), het "Larghetto" uit het ''Concert in b klein'', voor piano en orkest, op. 89 (1819) of ''Oberons Zauberhorn'', fantasie voor piano en orkest, op. 116 (1829). Nog altijd geldt zijn trompetconcert als een toetsteen voor de ware trompettist.