Jan VI van Nassau-Dillenburg: verschil tussen versies

 

'''Jan''' (of '''Johan''') '''VI ''de Oude''''' ([[Wiesbaden]], [[22 november]] [[1535]] - [[Dillenburg (stad)|Dillenburg]], [[8 oktober]] [[1606]]) was de tweede zoon van [[Willem I van Nassau-Dillenburg|Willem de Rijke]] en [[Juliana van Stolberg]]. Hij was een jongere broer van [[Willem van Oranje]].

 

Jan van Nassau erfde in [[1559]] als oudste broer na Willem van Oranje de Nassause goederen van het geslacht [[Huis van Nassau|Nassau]] in Duitsland, omdat zijn broer Willem (van Oranje) de nalatenschap van zijn neef René van Chalon erfde, namelijk het prinsdom Orange in Frankrijk en de bezittingen in de Nederlanden. Jan was evenals zijn andere broers Luthers opgevoed, maar ging in [[1572]] uit overtuiging over tot het [[Calvinisme]]. In 1577 was hij in de Nederlanden. Hij was toen korte tijd [[stadhouder]] van [[Hertogdom Gelre|Gelre]]. In [[1579]] vervulde hij een belangrijke rol bij de totstandkoming van de [[Unie van Utrecht (geschiedenis)|Unie van Utrecht]]. In [[1580]] echter verliet hij de Nederlanden omdat hij zich niet kon vinden in de Fransgezinde politiek van zijn broer Willem. Hij keerde terug naar de [[Slot Dillenburg|Dillenburg]].

Jan van Nassau kan worden gezien als de stamvader van het thans in Nederland regerende vorstenhuis. De afstamming verloopt via zijn zoon [[Ernst Casimir van Nassau-Dietz|Ernst Casimir]]. Van de vijf zonen van Juliana van Stolberg en Willem de Rijke is hij de enige zoon die een natuurlijke dood is gestorven.

 

 

Na zijn overlijden werd, krachtens zijn testament, [[Nassau (land)|Nassau]] verdeeld over zijn vijf dan nog levende zonen. Nassau viel dan uiteen in de graafschappen [[Nassau-Dillenburg]] (Willem Lodewijk), [[Nassau-Siegen]] (Jan), [[Nassau-Beilstein]] (George), [[Nassau-Dietz]] (Ernst-Casimir) en [[Nassau-Hadamar]] (Johan Lodewijk).