Havergal Brian: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Rode links blauw gemaakt & tussenkopjes geplaatst |
aanv. & lf |
||
Regel 1:
{{Fotogewenst}}
'''William Havergal Brian''' ([[Dresden (Staffordshire)|Dresden]], [[Staffordshire]], [[29 januari]] [[1876]]
William Brian gebruikte de
== Levensloop ==
===Vroege jaren===
Brian werd geboren in Dresden, een buurtschap bij [[Stoke-on-Trent]], in een arbeidersgezin: zijn vader werkte in de
Toen hij in 1895 een koorrepetitie bijwoonde van [[Edward Elgar]]'s ''King Olaf'' en korte tijd later ook kennismaakte met het werk van [[Richard Strauss]], was hij zo onder de indruk van de nieuwe muziek van zijn dagen, dat hij besloot zelf die richting in te slaan.
Regel 21:
Pas in de jaren vijftig veranderde dit. [[Robert Simpson]], muziekproducent bij de [[British Broadcasting Corporation|BBC]] en zelf componist, werd geboeid door het oeuvre van Brian en wist een aantal van diens werken voor de radio te programmeren. Een doorbraak kwam in 1954, toen hij een uitvoering van Brians achtste symfonie organiseerde. Geleidelijk kwam er hierna meer aandacht voor Brians muziek.
De componist verhuisde in 1958 van Londen naar Shoreham in Sussex, waar hij tot zijn dood woonde. Hoewel intussen hoogbejaard, bleef hij nog tien jaar intensief componeren. In
Hij maakte in deze jaren ook een aantal concerten mee van zijn muziek. Meestal was dat voor de componist de eerste gelegenheid om zijn eigen werk te horen.
Regel 30:
De eerste daarvan duurde tot circa 1920. Hierin ontstonden vooral korte werken, zoals de ''English Suite no. 1'', de ouverture ''Dr. Merryheart'' en de cantate ''The vision of Cleopatra''. Muzikale invloeden zijn die van zijn tijdgenoten, vooral Elgar en Strauss.
===Tweede periode===
De opera ''The Tigers'' ontstond op de scheidslijn van de eerste en de tweede periode. In deze tweede periode, die tot circa 1950 duurde, schreef Brian vooral grootschalige werken, zoals zijn eerste symfonieën, maar ook het [[vioolconcert]] en het (verloren gegane) [[oratorium]] ''Prometheus Unbound'' naar [[Percy Bysshe Shelley|Shelley]]. Brian was zelfs voor zijn schaarse fans in deze periode niet altijd te volgen. Zijn vierde symfonie ''Siegeslied'' behoort tot zijn minst begrijpelijke stukken. Vergelijkingen zijn wel getrokken met andere 'einzelgänger' in de muziek, als [[Rued Langgaard]] en [[Allan Pettersson]].
===Derde periode===
In zijn laatste periode lijkt Brian losgekomen te zijn van zijn voorbeelden en is zijn stijl grotendeels individueel geworden. Hij schreef in deze jaren niet alleen de genoemde twintig symfonieën, vaak één- of tweedelig, maar ook vier opera's: ''Turandot'' (1949-51), ''The Cenci'' (1951-52), ''Faust'' (1955-56) en ''Agamemnon'' (1957).
|