Adolfo de la Huerta: verschil tussen versies

'''Felipe Adolfo de la Huerta Marcor''' ([[Hermosillo]], [[26 mei]] [[1881]] - [[Mexico-stadStad|Mexico]], [[9 juli]] [[1955]]) was een [[Mexico (land)|Mexicaans]] politicus en [[militair]]. In [[1920]] was hij gedurende enkele maanden [[president van Mexico|interim-president van Mexico]].

De la Huerta was afkomstig uit de staat [[Sonora (staat)|Sonora]] en studeerde [[Boekhouding|boekhouden]] en [[muziek]] in [[Mexico-Stad]]. Na zijn studies keerde hij terug naar Sonora, waar hij boekhouder, bankier en zakenman werd. Hij begon zijn politieke carrière toen hij zich in [[1908]] aansloot bij de [[Nationale Antiherverkiezingspartij]] (PNA) van [[Francisco I. Madero]]. Nadat Madero er in [[1911]] in slaagde president te worden werd De la Huerta gemeenteraadslid in [[Guaymas]]. Tijdens de ''[[decena trágica]]'', de staatsgreep waarbij Madero uit het zadel werd gestoten, was hij in Mexico-stadStad. Hij vluchtte om zijn leven naar het noorden, waar hij zich aansloot bij het [[Constitutionalistische Leger]] van [[Venustiano Carranza]] in de strijd tegen de dictator [[Victoriano Huerta]]. Na de overwinning van de constitutionalisten werd hij consul in [[New York City|New York]] en later gouverneur van Sonora.

Carranza en De la Huerta vervreemden zich van elkaar toen Carranza [[Ignacio Bonillas]] tot zijn opvolger benoemde. Als reactie hiertegen riepen het congres van Sonora en De la Huerta de [[onafhankelijkheid (staatkunde)|onafhankelijkheid]] uit. Carranza stuurde het leger op Sonora af om De la Huerta tot de orde te roepen, maar in plaats van hem te bevechten tekenden de officieren [[Álvaro Obregón]], [[Plutarco Elías Calles]] en [[Pablo González Garza|Pablo González]] met De la Huerta het [[Plan van Agua Prieta]], waarin zij opriepen tot omverwerping van Carranza. Deze ontvluchtte daarop Mexico-stadStad maar werd tijdens zijn vlucht vermoord. Op [[1 juni]] werd De la Huerta door het [[Congres van de Unie]] tot interim-president benoemd.