Versie van 22 mrt 2010 22:01 bewerken Diamant (overleg \| bijdragen) 12.709 bewerkingen Kleine opmaak, -{{wiu\|\|2010\|03\|22}} ← Oudere bewerking		Versie van 22 mrt 2010 22:03 bewerken ongedaan maken Mathonius (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Terugdraaiers 77.578 bewerkingen k 'DE' is eigenlijk geschreeuw, dus vervangen door 'de essentiële' Nieuwere bewerking →
Regel 3: De term antithese in de hierboven gebruikte betekenis is afkomstig uit de [[filosofie]] van [[Georg Wilhelm Friedrich Hegel#Denken\|Hegel]] waarin het fungeert als een van de basiskenmerken van een niet-statische werkelijkheid: in de [[Dialectiek\|dialectische]] ontwikkeling van de [[geschiedenis]] roept elke maatschapelijke situatie waarin twee groepen ongelijkwaardig zijn, de [[these]], een reactie op, de antithese, waarin de onderliggende groep probeert de "baas" te worden. Dit lukt nooit geheel, en er ontstaat een nieuwe situatie, de [[synthese]], waarin beide groepen zich kunnen vinden. Na verloop van tijd ontstaat opnieuw een tweedeling in de maatschappij en verloopt het proces opnieuw. In de [[dialectisch materialisme]] is door [[Karl Marx]] deze theorie tot DEde [[essentie\|essentiële]] drijfveer van de geschiedenis verklaard. In Marx's visie vormt het [[kapitalisme]] de these en de organisatie van het [[proletariaat]] in de [[communistische partij]]en de antithese. De [[dictatuur van het proletariaat]] vormt de synthese. In het [[marxisme-leninisme]] is deze dictatuur vervolgens tot eindpunt van de geschiedenis verklaard, verbijgaand aan het filosofisch besef dat de synthese zijn eigen antithese oproept, wat wil zeggen dat er geen eindpunt in de geschiedenis is. Er kan dan ook in de strikte [[dialectiek]] geen sprake zijn van het eindpunt van de geschiedenis. [[Categorie:Filosofie]]

Antithese (filosofie): verschil tussen versies