Versie van 14 mrt 2010 01:58 bewerken Pimbrils (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 53.251 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 17 mrt 2010 17:07 bewerken ongedaan maken Pimbrils (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 53.251 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 1: [[Afbeelding:Seraps.jpg\|thumb\|right\|330px\|Serapions, boven vlnr [[Lev Loents\|Loents]], [[Vsevolod Ivanov\|Ivanov]], [[Konstantin Fedin\|Fedin]], [[Ilja Gruzdev\|Gruzdev]], [[Veniamin Kaverin\|Kaverin]], onder vlnr [[Michail Slonimski\|Slonimski]], [[Elisaveta Polonskaja\|Polonskaja]], [[Nikolaj Nikitin\|Nikitin]], [[Nikolaj Tichonov\|Tichonov]], [[Michail Zosjtsjenko\|Zosjtsjenko]]]] '''Serapionbroeders''' (Russisch: Серапионовы братья) was een in [[1921]] opgerichte literaire ‘broederschap’ van jonge enthousiaste literatuurfans uit [[Sint-Petersburg]] die geloofden in hun jeugd, enthousiasme en in de vrijheid van de kunstenaar. Regel 8: De Serapions gelden vooral als non-conformistisch en experimenteel. In [[1922]] publiceerden ze een door [[Lev Loents]] geschreven manifest (“Waarom wij Serapionbroeders zijn”) waarin ze stelt dat het kunstwerk autonoom is, levend, een realiteit op zichzelf. Het gaat om de verbeelding, om oprechtheid. Literair engagement wordt niet erkend. Ieder lid houdt zijn eigen overtuigingen en denkbeelden. Wel wordt veel belang gehecht aan de techniek van het schrijven, vanuit een bijna architectonische- en zelfs optische grondslag, en aan humor en (groteske) fantasie. Veel belang wordt ook gehecht aan de onderlinge vriendschap. [[Afbeelding:Serapins.jpg\|frame\|right\|Serapions, vlnr [[Konstantin Fedin\|Fedin]], [[Michail Slonimski\|Slonimski]], [[Nikolaj Tichonov\|Tichonov]], [[Elisaveta Polonskaja\|Polonskaja]], [[Michail Zosjtsjenko\|Zosjtsjenko]], [[Nikolaj Nikitin\|Nikitin]], [[Ilja Gruzdev\|Gruzdev]], [[Veniamin Kaverin\|Kaverin]]]] ==Leden== Tot de Serapions behoorden [[Konstantin Fedin]] (1892-1977), [[Michail Slonimski]] (1897-1979), [[Vsevolod Ivanov]] (1895-1963), Ilja Gruzdev (1892-1960), [[Nikolaj Nikitin]] (1897-1963), [[Viktor Sjklovski]] (1893-1984), [[Michail Zosjtsjenko]] (1895-1958), [[Veniamin Kaverin]] (1902-1989), dichters de dichters [[Nikolaj Tichonov]] (1896-1979), [[Vladimir Pozner]] (1905-1992) en [[Elisaveta Polonskaja]] (1890-1969), en de theoreticus van de groep [[Lev Loents]] (1901-1924). Vrijwel direct na de constituering van de groep werd de opname van nieuwe leden gestopt, maar ook andere schrijvers die in de geest van de Serapions schreven ([[Vladimir Majakovski\|Majakovski]], [[Boris Pasternak\|Pasternak]], [[Leonid Leonov\|Leonov]], Pavlenko) namen soms deel aan de bijeenkomsten, veelal plaatshebbend in het kleine appartement van Slonimski aan de [[Nevski Prospekt]]. Tijdens de armoedige eerste jaren kort na hun oprichting kregen de Serapions regelmatig financiële ondersteuning van Gorki, hoewel ze de klassieke Russische [[realisme (literatuur)\|realistische]] romans, en daarmee ook Gorki’s werk zelf, regelmatig ter discussie stelden. ==Einde van de groep==

Serapionbroeders: verschil tussen versies