Geschiedenis van de Chinese filosofie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k robot Erbij: tl:Pilosopiyang Intsik |
+Hoofdstuk over hedendaagse Chinese filosofie |
||
Regel 28:
== Na de klassieke periode ==
De geschiedenis van de Chinese filosofie na de klassieke periode bestaat grotendeels uit de consolidatie en ontwikkeling van de grote scholen (en dan in het bijzonder het confucianisme) en van buitenlandse denksystemen, meer dan uit nieuw denken. Er werden geen boeiende of belangrijke werken meer geschreven.
== Hedendaagse Chinese filosofie ==
Drie belangrijke trends kunnen worden onderscheiden, die ook met elkaar verweven zijn:
#de 'import' van [[westerse filosofie]]
#de dominantie van de [[Marxisme|marxistische filosofie]]
#de ontwikkeling van een nieuwe [[Confucianisme|confucianistische filosofie]]
Aan het begin van de 20e eeuw zag China in dat traditionele Chinese cultuur niet voldoende zou zijn wilde het zijn plaats veroveren in de moderne wereld en de concurrentie aangaan met de westerse mogendheden. Het importeren van de kennis van het westen was hiermee een belangrijk objectief geworden. Bijna alle filosofische scholen van het westen kregen ook hun exponenten in Chinese filosofische strekkingen, maar het was ten slotte het [[marxisme]] dat de rest zou beginnen overheersen. Na de communistische overname in [[1949]] werd de marxistische ideologie in het China onder [[Mao Zedong]] zelfs de enige die werd geduld. Na de [[Culturele Revolutie]] in [[1967]] sloot China gedurende een tiental jaren zijn deuren voor de buitenwereld. Na de heropening van de universiteiten in [[1978]] ervoeren de Chinese intellectuelen een groot gevoel van vrijheid. Er verschenen publicaties waarin werd gesteld dat het 19e eeuwse marxisme diende te worden ontwikkeld tot een modernere variant. De euforie duurde slechts tot de gebeurtenissen van [[1989]] op het [[Tiananmen-protest|Tiananmen-plein]], waarbij duidelijk werd dat ideologische vrijheid door de Chinese overheid aan banden werd gelegd.
De onderdrukking door het [[nationalisme]] was echter nooit volledig, en de oude tradities stierven nooit uit. Getuige daarvan is de nieuwe confucianistische beweging die een [[Synthese (filosofie)|synthese]] tracht te vormen tussen oost en west. Belangrijke vertegenwoordigers waren Fung Yu-Lan (1895-1990) en Ho Lin (1902-1992) maar die veranderden onder invloed van het marxisme hun denkbeelden, terwijl onder meer Liang Sou-ming (1893-1988) en Hsiung Shih-li (1885-1968) sommige van hun traditionele overtuigingen behielden. Een van de meest markante figuren uit het nieuwe confucianisme is de originele denker Mou Tsung-san, een leerling van de eerder genoemde Hsiung hih-li. Hij ontwikkelde zijn eigen filosofische systeem en stelt dat de drie belangrijkste Chinese tradities - [[Confucianisme]], [[Taoïsme]] en [[Boeddhisme]] - allen benadrukken dat de mens het vermogen bezit van intellectuele intuïtie, of persoonlijke deelneming aan de weg, de ''[[tao]]''.
Hoe dan ook lijkt het erop dat de uitdaging voor de Chinese filosofie er in de toekomst uit zal bestaan om te trachten de tradities van China, het marxisme en het nieuwe confucianisme met elkaar te integreren.
== Lijst van Chinese filosofen ==
| |||