Lodewijk van Bourbon: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Link naar doorverwijspagina gerepareerd (Maximiliaan van Oostenrijk naar Maximiliaan_I_van_het_Heilige_Roomse_Rijk), met behulp van pop-ups |
|||
Regel 13:
De Luikse voorman [[Raes van Heers]] en met hem de Luikse staten bleven zich niettemin verzetten. Ze verjoegen opnieuw Lodewijk die naar [[Hoei]] vluchtte waar de Luikenaars hem kwamen belegeren. Ze werden op [[28 oktober]] [[1467]] tijdens de [[slag bij Brustem]] opnieuw verslagen, deze keer door troepen van [[Karel de Stoute]]. Op [[20 augustus]] [[1468]] overlegde in Brussel een afgevaardigde van [[Paus Paulus II]] met Karel de Stoute en Lodewijk van Bourbon, waarna Lodewijk zich met de Luikenaars verzoende. Er brak echter onmiddellijk weer revolte uit en weer trok de Bourgondische hertog ten strijde. Luik werd op 30 oktober 1468 grondig verwoest en het stedelijk symbool, het 'Perron' werd naar Brugge gevoerd. Ten koste van deze hoge prijs heroverde Lodewijk zijn zetel.
In 1477 zag het er, nadat Karel de Stoute was gesneuveld, weer niet gunstig uit voor Lodewijk. Hij slaagde er nochtans in zich te handhaven en de ondersteuning te verkrijgen van [[Maria van Bourgondië]] en [[Maximiliaan_I_van_het_Heilige_Roomse_Rijk|Maximiliaan van Oostenrijk]]. De nieuwe voorman van de oppositie werd [[:fr:Guillaume de la Marck|Willem de la Marck]], 'le sanglier des Ardennes', die er in 1482 in slaagde Luik in te nemen, de bisschop te vermoorden en zijn eigen zoon Jean de la Marck kortstondig op de bisschopstroon te plaatsen.
Prinsbisschop Lodewijk van Bourbon had drie bastaardkinderen, onder wie Pierre, 'de grote bastaard van Luik', baron de Busset (1464-1530), die de tak Bourbon-Busset stichtte.
| |||