'''Everardus Keunen''' ([[28 november]] [[1842]]–[[25 oktober]] [[1915]]) werd geboren in [[Eindhoven]] als zoon van Henricus Keunen en Johanna Petronella Schutjes. Hij was gehuwd met Cornelia Maria van der Harten; uit dit huwelijk werden 5 zoons en 8 dochters geboren. De Eindhovense fabrikantenfamilie [[Keunen]] kwam oorspronkelijk uit [[Bergeijk]] in de [[Noord-Brabant]]se [[Kempen (gebied)|Kempen]] en behoort tot het [[Nederland's Patriciaat]].
[[Everardus Keunen]] groeide op in een ondernemend katholiek milieu. Omstreeks [[1860]] kwam hij in dienst bij de [[leerlooierij]] die door zijn vader in [[1828]] in [[Eindhoven]] was overgenomen. Met zijn broers Johannes Henricus en Henricus Johannes Bernardus vormde hij de 2e generatie [[Keunen]] die leiding gaf aan dit snel expanderende bedrijf. In [[1879]] werd een stoommachine geplaatst en kwam de vennootschap Stoomlederfabriek [[Gebroeders Keunen]] tot stand. In [[1889]] ontstond een samenwerking met de industrieel H. Bertin uit [[Brussel]] die een nieuw procédé had ontwikkeld om sneller plantaardig te kunnen looien. Everardus [[Keunen]] en zijn broers brachten hiervoor fl. 70.000 (omgerekend naar heden circa 1 miljoen Euro) aan contant kapitaal in. Rond [[1900]] telde de stoomlederfabriek circa 250 personeelsleden en was het een van de eerste looierijen die overging op chroomlederfabricage. Het Eindhovense leder werd in grote hoeveelheden geëxporteerd, met name naar schoenfabrieken in [[Engeland]], [[Zuid-Afrika]] en [[Nieuw-Zeeland]].
Zijn belangrijkste ondernemersactiviteit bracht [[Everardus Keunen]] tot stand door met zijn zwager [[Christianus Henricus Franciscus Mennen]] in [[1869]] in [[Eindhoven]] een [[lucifersfabriek]] op te richten. In het zuiden waren veel ongeschoolde arbeiders en er was goedkope populierenteelt voor de klompenindustrie. Mennen & [[Keunen]] maakten hiervan gebruik voor het produceren van [[lucifers]] (“vuurstekskes”). Na met veel moeite de [[hinderwetvergunning]]en voor brandgevaar en watervervuiling te hebben gekregen maakte de lucifersfabriek een stormachtige groei door. Al in [[1875]] werd een 2e fabriek geopend en in [[1884]] werd de enkele jaren daarvoor opgerichte Eindhovense concurrent Vissers & Langemeijer overgenomen. Alle bedrijfsactiviteiten werden ondergebracht in de N.V. Koninklijke Fabrieken voor Onschadelijke en Vonkvrije Lucifers Mennen & Keunen. In [[1885]] werd een dochteronderneming geopend in het Franse [[Pont à Mousson]]. Door een fusie in [[1888]] met lucifersfabrieken uit [[Deventer]], [[Apeldoorn]] en [[Amersfoort]] ontstond een nieuw bedrijf, de Vereenigde Nederlandsche Lucifersfabrieken. Na enkele jaren werd de productie van deze bedrijven overgeplaatst naar [[Eindhoven]]; er waren toen meer dan 1200 personeelsleden in dienst. Eindhovense lucifers werden geëxporteerd naar [[Afrika]], [[Australië (land)|Australië]], [[Volksrepubliek China|China]], [[Japan]], [[Nederlands-Indië]] en [[Zuid-Amerika]]. De bedrijven van de familie Keunen waren daarmee in het laatste kwart van de [[19e eeuw]], de periode voor de komst van [[Koninklijke Philips Electronics N.V.|Philips]], de grootste werkgever in [[Eindhoven]].
In [[1903]] was [[Everardus Keunen]] medeoprichter van de N.V. Grondmaatschappij [[Eindhoven]] waarin hij de opgebouwde reserves van zijn ondernemingen onderbracht. In [[1908]] werd hij voorzitter van de [[Kamer van Koophandel]] en in [[1912]] werden hij en [[Anton Philips]] uit [[Eindhoven]] opgenomen in het biografisch album van vooraanstaande Nederlandse ondernemers van [[André Dousset]]. Omdat [[Keunen]] behoorde tot de hoogstaangeslagenen voor ’s Rijks belastingen in [[Noord-Brabant]] was hij vanaf [[1890]] verkiesbaar voor de [[Eerste Kamer der Staten-Generaal]]. Voor zijn verdiensten als grootindustrieel, met name voor zijn vernieuwing van het economisch klimaat in [[Eindhoven]], werd hij geridderd in de [[Orde van Oranje-Nassau]]. Na zijn overlijden werd de door hem gebouwde villa aan de Willemstraat door de gemeente aangekocht als ambtswoning voor de [[burgemeester]].
