Sojasaus: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 42:
De Chinese sojasauzen worden primair van de sojaboon gemaakt, met een relatief laag gehalte graan. Er zijn drie hoofdvariëteiten:
*''shēngchōu'' (生抽) Lichte/frisse sojasaus - een dunne, heldere, lichtbruine saus. Het is de meestgebruikte sojasaus voor het koken, omdat de lichte kleur de kleur van het eten niet echt aantast.
*''lǎochōu'' (老抽) Donkere/oude sojasaus - een donkere, dikke sojasaus, ouder en met [[stroop]] toegevoegd om het zijn
* Dikke sojasaus - wordt in [[Indonesië]] [[ketjap|kecap]] genoemd.
Regel 49:
* ''Koikuchi'' (濃口) - Komend uit de [[Kanto (regio)|Kantō]] regio van Japan, is zijn gebruik over heel Japan verspreid. Over 80% van de Japanse sojasaus productie is "koikuchi", en deze kan als de typische Japanse sojasaus worden gezien. Het wordt gemaakt van ongeveer gelijke hoeveelheden soja en graan. Deze soort wordt ook ''Kijōyu'' , (生醤油) of ''namashōyu'' (生しょうゆ) genoemd als hij niet [[pasteuriseren|gepasteuriseerd]] is..
* ''Usukuchi'' (薄口) - Vooral populair in het [[Kansai]] gebied in Japan, zouter en lichter van kleur dan de "koikuchi". De lichtere kleur komt van het gebruik van [[amazake]] (een zoete vloeistof gemaakt van gefermenteerde rijst) bij de productie.
* ''Tamari'' (たまり) - Vooral gemaakt in de [[Chubu|Chūbu]] regio van Japan , wordt "tamari" vooral geproduceerd van de sojaboon, met slechts een klein beetje graan. Daarom is hij donkerder en rijker in smaak dan de "koikuchi". Het is de "originele"
* ''Shiro'' (白, wit) - Een heel lichte sojasaus. In contrast tot de "tamari" sojasaus, wordt "shiro" sojasaus vooral met graan gemaakt, en weinig soja, en daarvandaan komt het heldere voorkomen en de zoete smaak. Vooral gewoon in het gebied Kansai om het uiterlijk van voedsel op te fleuren, zoals [[sashimi]].
* ''Saishikomi'' (再仕込) - Deze soort wordt gebrouwen in sojasaus in plaats van zout water. Hierom is hij veel donkerder dan "koikuchi", en heeft een veel sterkere en rijkere smaak. Historisch heet dit type ''kanro'' (甘露) omdat het voor de keizer gemaakt werd en hij hield van zijn ''zoete dauw''.
| |||