Versie van 5 sep 2009 15:00 bewerken GrouchoBot (overleg \| bijdragen) 212.456 bewerkingen k Bot: automatisch tekst vervangen (-electr +elektr) ← Oudere bewerking		Versie van 12 feb 2010 16:24 bewerken ongedaan maken JoJan (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Uitgezonderden van IP-adresblokkades 11.693 bewerkingen afbeelding Nieuwere bewerking →
Regel 3: De [[zouten]] van [[zoutzuur\| waterstofchloride]] ('''[[Waterstof (element)\|H]][[Chloor (element)\|Cl]]''') worden eveneens '''chloriden''' genoemd. Een voorbeeld hiervan is [[keukenzout]] of [[natriumchloride]] met de formule NaCl. Keukenzout lost in [[water]] op en vormt dan Na<small><sup>+</sup></small> en Cl<small><sup>−</sup></small> ionen. Ook '''covalente chloriden''' zijn mogelijk. Enkele voorbeelden zijn [[fosforpentachloride]], [[stikstoftrichloride]] en [[siliciumtetrachloride]]. [[Zwavelchloride\|Dizwaveldichloride]] (S<sub>2</sub>Cl<sub>2</sub>) wordt gebruikt bij de [[vulcanisatie]] van [^[rubber]]. In de organische chemie worden chloorhoudende verbindingen ook (soms verkeerdelijk) aangeduid met de term '''(organo)chloride'''. Vooral voor de in de industrie veel gebruikte verbindingen als [[vinylchloride]] (chlooretheen), [[methylchloride]] (chloormethaan) en methyleenchloride ([[dichloormethaan]]) blijven deze verouderde namen hardnekkig standhouden. Regel 11: ==Toepassing in de klinische chemie== De concentratie chloride kan bepaald worden door middel van een [[bloedonderzoek]] of in [[urine]]. De concentratie van chloride is nauw gekoppeld aan de concentratie [[natrium]] in het lichaam. [[Natrium]] wordt door de nier actief opgenomen via een transporter waarbij ~~Chloride~~het chloride soms passief volgt, zoals bijvoorbeeld in het proximale deel van de [[lis van Henle]], of actief zoals in het distale deel van de lis van Henle. Verlaagde concentraties gaan vaak samen met een [[hyponatriemie]] en kunnen veroorzaakt worden door overmatig verlies van chloride ionen bijvoorbeeld na braken of overmatig zweten zonder voldoende zoutinname of bij brandwonden. Verhoogde concentraties worden gevonden bij uitdroging, na suppletie met NaCl, nierziekten zoals [[renale tubulaire acidose]], en bij [[hyperparathyroidie]] door fosfaatverlies in de urine. In zeldzame gevallen wordt de concentratie chloride in [[zweet]] bepaald door middel van een [[zweettest]] bij de verdenking of ter uitsluiting van de ziekte [[cystische fibrose]]. Bij de ziekte [[cystische fibrose]] is de concentratie chloride in het zweet verhoogd. Een eenmalige bevinding is niet voldoende om de ziekte vast te stellen, hierna zal nog verder onderzoek worden gedaan bijvoorbeeld [[DNA onderzoek]] om de diagnose te bevestigen dan wel uit te sluiten. De methode die gebruikt wordt om chloride in bloed of urine te meten is [[spectrofotometrie]], [[ion-selectieve elektrode]] of [[vlamspectrofotometrie]]. De normaal toegelaten referenties van chloor in het bloed bij volwassenen is 95 tot 105 milli-equivalenten (mEq) per liter. Om de oorzaak van de verandering in de chloride concentratie te achterhalen is het van belang deze te interpreteren in het licht van de andere elektrolyten zoals [[natrium]], [[kalium]] en [[bloedgas]] analyse. Hierbij kan het uitrekenen van de [[anion gap]] behulpzaam zijn. [[File:Reference ranges for blood tests - by molarity2.svg\|thumb\|center\|550px\|Toegelaten referenties bij een bloedtest; uiterst rechts ziet men het gehalte van chloride in het bloed]] [[Categorie:Chloride\| ]]

Chloride: verschil tussen versies