Ahmad ibn Tajmijja: verschil tussen versies

'''Ahmad ibn Tajmijja''' (''diverse spellingvarianten'', waaronder ''Taymiya'' en ''Taymiyya'') ([[Arabisch]]: تقي الدين أحمد بن تيمية | Taqīyu d-Dīn Aḥmad b. Taimīya) (22 januari [[1263]] - 26 september [[1328]]) uit [[Damascus]] was een [[islam]]itisch geestelijke en [[filosoof]]. Hij was een van de belangrijkste [[Hanbalisme|hanbalitische]] juristen en is thans het boegbeeld van de voorstanders van de [[politieke islam]]<ref>[[Urbain Vermeulen|Vermeulen, U.]], ''Islam en christendom'', p. 61, [[Davidsfonds]], 1999</ref>.

Ibn Taymiyya was uitgesproken tegen alles wat niet expliciet gesanctioneerd werd door de [[Koran]] en de Profeet, waardoor zijn onverzoenlijkheid hem gedurende zijn tijd in EgypteDamascus meerde malen in conflict bracht met de [[Mamelukken|Mamelukse]] heersers uit [[Egypte]] die hem regelmatig gevangen zetten. Ondanks dat Ibn Taymiyya constant overhoop lag met de Mamelukken was hij gezaghebbend en vroegen deze een goedkeuring toen ze in conflict kwamen met de ook islamitische Mongolen (Moghols) uit Iran. Deze goedkeuring verschafte hij met de verklaring dat, ofschoon de Mongolen de Islam dienden, ze niet absoluut alle voorschriften van de religie volgden en daarom als heidense [[Jahiliyya]] beschouwd dienden te worden waartegen [[jihad]] gevoerd moest worden. Deze en andere uitspraken van Ibn Taymiyya zijn daarna vaak als onderbouwing gebruikt door islamitische verzetsbewegingen (zoals in de recente geschiedenis door de moordenaars van Sadat in 1981 en het verzet tegen de Saoudische monarchie).