Slag bij de Milvische Brug: verschil tussen versies

|conflict=slag bij de Milvische brug

|partof=de veldslagen van keizer [[Constantijn de Grote|Constantijn]]

|caption=''De droom van Constantijn en de slag bij de Milvische brug''

|date=[[29 oktober]] [[312]]

De '''slag bij de Milvische brug''', soms '''slag bij de pons Milvius''' genoemd, vond plaats op [[28 oktober]] [[312]] tussen de legers van de keizers [[Constantijn de Grote|Constantijn I]] en [[Maxentius]]. De slag werd gewonnen door Constantijn. Het is een belangrijke veldslag in de Romeinse geschiedenis. Beroemd is de uitspraak van Constantijn dat hij de overwinning aan de God van de christenen te danken had.

 

Na de eerdere veldslagen bij [[slag bij Turijn (312)|Turijn]] en [[slag bij Verona (312)|Verona]], waarin hij zegevierde over Maxentius, kreeg Constantijn het noorden van Italië in handen. Hij marcheerde over de ''[[via Flaminia]]'' naar het zuiden en bereikte eind oktober 312 [[Rome (stad)|Rome]]. Maxentius had zich verschanst in de hoofdstad met zijn leger, dat driemaal groter was dan dat van Constantijn. Het zag er naar uit dat hij evenals in [[307]] en [[308]] tijdens de invasies van [[Severus II|Severus]] en [[Galerius]] dezelfde strategie zou voeren, maar verrassend genoeg besloot hij Constantijn tegemoet te treden in het open veld.

 

Op 28 oktober 312 stelde hij zijn leger op voor de [[Milvische brug|pons Milvius]], een stenen brug waarover de ''via Flaminia'' naar Rome loopt. Maxentius wilde niet dat deze brug in handen van zijn rivaal zou vallen, omdat hij ervoor vreesde dat hij dan het vertrouwen van de senaat zou verliezen. Vermoedelijk was de brug door Maxentius al gedeeltelijk verwoest als voorbereiding op een eventueel beleg en was er alleen nog maar een houten brug die door het leger was geconstrueerd.

 

 

De volgende dag kwam het tot een treffen tussen de twee legers. Constantijn toonde zich een ervaren veldheer. Zijn leger dreef dat van de tegenstander terug naar de Tiber, waarop Maxentius besloot om de verdediging van de brug op te geven en in Rome stand te houden. Maar zijn leger kon Rome alleen binnenkomen via de brug. Constantijns leger bracht zware verliezen toe aan het terugtrekkende leger van Maxentius. Uiteindelijk zakte de provisorisch gebouwde brug in elkaar en kwam een deel van Maxentius' leger vast te zitten op de noordelijke oever van de Tiber. Zij werden gevangengenomen of gedood. Maxentius was een van de doden; hij verdronk in de rivier toen hij probeerde deze over te zwemmen. Zijn lichaam werd gevonden en tentoongesteld toen Constantijn een triomftocht door Rome hield om zijn overwinning te vieren.

Constantijns overwinning maakte dat hij voortaan alleenheerser was over het westelijk deel van het [[Romeinse rijk]]. In het oosten zou [[Licinius]] een jaar later afrekenen met [[Maximinus Daia]], zodat er eind [[313]] nog maar twee keizers in het Romeinse Rijk waren.

 

* [[slag bij Turijn (312)]]

* [[slag bij Verona (312)]]

 

* [[Zosimus]], ''Historiae'' II, 15-16

* [[Eusebius van Caesarea|Eusebius]], ''Historia Ecclesiastica'' IX, 9; ''De vita Constantini'' I, 28-31 en 38

[[pl:Bitwa przy Moście Mulwijskim]]

[[pt:Batalha da Ponte Mílvia]]

[[ru:Битва у Мульвийского моста]]

[[sk:Bitka pri Mulvijskom moste]]