Na de [[Restauratie (Frankrijk)|Restauratie]] werd de Nationale Garde in stand gehouden. Een decreet uit 1816 bepaalde dat alle Franse mannen van 20 tot 60 jaar verplicht waren tot lidmaatschap in de militie. Op 29 april 18391830 schafte koning [[Karel X van Frankrijk|Karel X]] de Nationale Garde in Parijs af, uit vrees dat de militie hem zou afzetten. Na de [[Julirevolutie]] werd op 29 juli van dat jaar de inmiddels 73-jarige [[Gilbert du Motier|markies de La Fayette]] opnieuw benoemd tot hoofd van de Nationale Garde. De eerste daad van De La Fayette was om de Nationale Garde in Parijs te herstellen. De nieuwe "burgerkoning" [[Lodewijk Filips I van Frankrijk|Lodewijk Filips]] nam op 31 juli de wacht af van 60.000 juichende militieleden. ''Cela vaut mieux pour moi que le sacre de Reims!'' ("dit is beter voor mij dan de kroning in Reims!") zou Lodewijk Filips hierbij gezegd hebben.
Lidmaatschap in de Nationale Garde werd een [[statussymbool]]. In de roman ''César Birotteau'' (1837) van [[Honoré de Balzac]] bijvoorbeeld is het hoofdpersonage een rijke parfumeur die de sociale ladder beklimt via promoties in de Nationale Garde.
