Bindingsenergie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Link naar doorverwijspagina gerepareerd (Ijzer naar IJzer (element)), met behulp van pop-ups |
|||
Regel 170:
Bij elementen zwaarder dan xenon neemt de bindingsenergie per nucleon af: de afstoting tussen de vele protonen neemt toe en wint terrein op de aantrekkende sterke kernkracht.
De top in de kromme voor de bindingsenergie per [[nucleon]] ligt bij [[nikkel]]-62. Dit is dus de hechtste kern (per nucleon), gevolgd door [[IJzer (element)|ijzer]]-58 en [[IJzer (element)|ijzer]]-56.<ref>{{cite journal | last = Fewell | first = M. P. | title=The atomic nuclide with the highest mean binding energy | journal=American Journal of Physics | year=1995 | volume=63 | issue=7 | pages=653–658 | url=http://adsabs.harvard.edu/abs/1995AmJPh..63..653F | doi=10.1119/1.17828 }}</ref>. Dit is een verklaring waarom ijzer en nikkel overheersen in planeetkernen, omdat deze metalen overvloedig worden geproduceerd in [[supernova]]-explosies en de eindfase van [[silicium]]-[[fusie]] in [[sterevolutie]].
Maar het gaat niet alleen om de bindingsenergie per nucleon die bepaalt welke kern precies gemaakt wordt. In sterren kunnen neutronen overgaan in protonen en zo nog meer energie vrijmaken, als het resultaat een stabiele kern is met een groter aandeel van protonen. Daarom heeft ijzer-56 de meeste bindingsenergie van alle combinaties van 56 nucleonen, vanwege zijn relatieve grote fractie protonen, ook al is er minder bindingsenergie per nucloen dan in nikkel-62, als deze berekend wordt door te vergelijken met samen 28 losse protonen en 34 losse neutronen.
Regel 184:
! [[Nuclide]] || Aantal [[Proton (deeltje)|proton]]en P || Aantal [[neutron]]en N || Massa overschot || Totale massa || Totale massa / A || Totale bindingsenergie / A || [[Massadefect]] || Bindingsenergie || Bindingsenergie / A
|-
| [[
|-
| <sup>58</sup>[[Fe]] || 26 || 32 || -62,1534 MeV || 57,933276 u || 0,9988496 u || 9,1432 MeV || 0,547471 u || 509,966 MeV || 8,7925 MeV
| |||