Bill Hicks: verschil tussen versies

Hicks werd reeds vanaf zijn jeugd aangetrokken tot stand-upcomedy. Hij trad tijdens de hoogdagen van zijn carrière tot 300 maal per jaar op en voelde zich onder meer hierdoor uitermate zelfverzekerd op een podium. Zijn bij vlagen bijtend-cynische uithalen naar de - volgens hem - al te tamme Amerikaanse bevolking maakten hem niet altijd even geliefd bij een publiek dat Hicks' sarcasme niet altijdwaardersealtijd waardeerde. Toch overtrof de wijze waarop Hicks onderwerpen aansneed de klassieke stand-upcomedy clichés van zijn tijdgenoten; religie (en dan vooral zijn aanvallen tegen het [[Rooms-katholieke Kerk|Katholieke geloof]]), [[drug]]s (hij was een groot voorstander van de legalisering van drugs) en de controle van Amerikaanse ''powers that be'' op de burger. Hicks wilde zijn publiek vermaken, maar meer nog wakker schudden, openstellen voor nieuwe ideeën en kritischer maken ten opzichte van alles wat ze werd voorgeschoteld in het dagelijkse leven. Een kenmerkende uitspraak van Hicks is "I don't mean to sound cold or cruel or vicious, but I am, so that's the way it comes out".