Plooi (geologie): verschil tussen versies

Een '''plooi''' ([[Engels]]: ''fold'') is in de [[geologie]] een ombuiging in oorspronkelijk horizontale lagen (zoals [[sediment]]aire lagen). Plooien ontstaan door permanente [[ductiele deformatie]] van [[Consolidatie (gesteente)|geconsolideerde]] [[gesteente]]lagen als gevolg van [[mechanische spanning|spanningen]] in de [[aardkorst]], of in [[afglijdingsmassa|afglijdingsmassa's]] van ongeconsolideerde sedimenten of stroming in nog niet compleet [[stollen|gestolde]] [[magma (gesteente)|magma]] als gevolg van de [[zwaartekracht]]. Plooien kunnen zeer uiteenlopende groottes hebben, van [[millimeter]]- tot [[kilometer]]schaal.

 

Gebieden waar de korst volledig doordrongen is door plooien worden ''fold belts'' genoemd en ontstaan door [[compressietektoniek]]. Vaak kome hierbij ook [[overschuiving]]en voor (''fold-and-thrust belts''). Deze gebieden komen vooral voor in [[orogeen|orogenen]] ([[gebergte]]s en vroegere gebergtes).

 

Plooien kunnen [[geometrie|geometrisch]] verdeeld worden in een ombuigingsgedeelte (Engels: ''hinge'') en flanken. In een [[ontsluiting (geologie)|ontsluiting]] (geometrisch gezien twee-dimensionale aansnede) van gesteente is een geplooid vlak te zien als een golvende lijn. Het punt waar deze [[snijlijn]] een maximale [[Kromming (meetkunde)|kromming]] heeft wordt het ''hinge point'' genoemd. Dit is niet per definitie het hoogste of laagste punt dat de lijn bereikt. In de meeste gevallen zal het [[inflectiepunt]], het punt waar de kromming van [[concaaf]] naar [[convex]] verandert of andersom, ongeveer halverwege een plooiflank liggen.

 

Wanneer de twee flanken van een plooi verschillende lengtes hebben, spreekt men van een ''asymmetrische plooi''.

 

{{Commonscat|Folds}}

 

[[fr:Pli (géologie)]]

[[gl:Pregamento]]

[[it:Piega (geologia)]]

[[ja:褶曲]]