Renaissance van de twaalfde eeuw: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Botgeholpen doorverwijzing: Ptolemaeus - Verwijzing(en) gewijzigd naar Claudius Ptolemaeus |
k Botgeholpen doorverwijzing: Reconquista - Verwijzing(en) gewijzigd naar Reconquista (Spanje) |
||
Regel 10:
== Wetenschap ==
[[Filosofie|Filosofisch]] en wetenschappelijk onderwijs in de vroege middeleeuwen was gebaseerd op enkele na de instorting van het [[West-Romeinse Rijk]] overgeleverde exemplaren en commentaren op oude Griekse teksten. Een groot deel van Europa had contact verloren met de kennis van het verleden. Dit scenario veranderde tijdens de renaissance van de 12e eeuw. De toegenomen contacten met de [[islam]]itische wereld in [[Spanje]] en [[Sicilië]], de kruistochten, de [[Reconquista (Spanje)|Reconquista]], evenals het intensief contact met [[Byzantijnse Rijk|Byzantium]], stelden de Europeanen in de gelegenheid om werken van Griekse en islamitische filosofen te verzamelen en te vertalen. Vooral de werken van [[Aristoteles]] werden vertaald, evenals die van [[Euclides]], [[Claudius Ptolemaeus|Ptolemaeus]], [[Plotinus]], [[Geber]], [[al-Khwarizmi]], [[Rhazes]], [[Abulcasis]], [[Alhacen]], [[Avicenna]], [[Avempace]], [[Averroës]] en anderen. De ontwikkeling van de [[middeleeuwse universiteit]]en was een grote stimulans en steun voor de studie, de vertaling en de verspreiding van deze klassieke teksten. Zij leverden een nieuwe infrastructuur die nodig was voor de wetenschappelijke gemeenschap. Middeleeuwse geleerden trachtten voornamelijk om de [[Geometrie|geometrische]] en harmonische principes te doorgronden waarmee hun God het [[universum]] had gecreëerd.
Aan het begin van de [[13e eeuw]] waren er al redelijk accurate Latijnse vertalingen beschikbaar van een aantal belangrijke antieke auteurs, waardoor een vruchtbare transfer van wetenschappelijke ideeën mogelijk werd via universiteiten en [[klooster (gebouw)|klooster]]s. De kennis van [[natuurwetenschappen]] uit de klassieke teksten werd intussen uitgebreid door opmerkelijke scholastici zoals [[Robert Grosseteste]], [[Roger Bacon]], [[Albertus Magnus]] en [[Duns Scotus]]. De nadruk die iemand als Grosseteste legt op [[wiskunde]] als een manier om de natuur te doorgronden kan gezien worden als een voorloper van de [[wetenschappelijke methode]]. Hetzelfde kan gezegd worden van Roger Bacon die toen al (in zijn ''Opus Majus'') het belang inzag van [[empirisch onderzoek]].
| |||