Schippersbeurs: verschil tussen versies

Een '''schippersbeurs''' of '''beursbevrachtingskantoor''' was een [[instituut]] waar verladende bedrijven binnen het [[Rayonrayon (bestuur)|rayon]] hun aanvragen voor scheepsruimte voor binnenlands [[Vervoer|vervoer]] moesten deponeren. Op de beurs stonden de schepen ingeschreven die binnen het rayon klaar waren om lading in te nemen en een [[exploitatievergunning]] hadden voor binnenlands vervoer. De aangeboden vrachten werden op toerbeurt verdeeld onder de ingeschreven vervoerders. Dat wil zeggen dat de [[schipper]]s in volgorde van aanmelding de gelegenheid kregen op de betreffende reis in te tekenen. Het [[schip (transportmiddel)|schip]] dat het langst leeg was en aan de eisen van de verlader voldeed, kon een [[charter]] afsluiten. ''Het toerbeurtsysteem'', of de ''toerbeurt''. De prijs voor het vervoer werd vastgesteld door de overheid en ook de vervoersvoorwaarden waren gestandaardiseerd. De kosten van het systeem , in Nederland 2%, werden betaald uit een inhouding op de vrachtsom.

In [[1933]] werd, in verband met de slechte positie van de [[Binnenvaart|binnenschippers]] door de [[economische crisis]], de tijdelijke [[Wet op de Evenredige Vrachtverdeling]] aangenomen in de [[Tweede Kamer]]. Binnenvaartverladers werden daarmee weer verplicht om hun vracht via de beurzen aan te bieden, tegen de door de [[overheid]] vastgestelde [[minimumprijs|minimumtarieven]]. Nederland werd verdeeld in [[Rayonrayon (bestuur)|rayons]], per rayon was er een schippersbeurs.