BillHicks werd reeds vanaf jongezijn leeftijdjeugd aangetrokken tot stand-upcomedy. Hij trad tijdens de hoogdagen van zijn carrière tot 300 maal per jaar op, en voelde zich onder meer hierdoor uitermate zelfverzekerd op een podium. Zijn bij vlagen bijtend-cynische uithalen naar de - volgens hem - al te tamme Amerikaanse bevolking maakten hem niet altijd even geliefd bij een publiek dat BillsHicks' sarcasme niet altijd wist te waarderenaltijdwaarderse. Toch overtrof de wijze waarop Bill Hicks onderwerpen aansneed de klassieke stand-upcomedy clichés van zijn tijdgenoten; religie (en dan vooral zijn aanvallen tegen het [[Rooms-katholieke Kerk|Katholieke geloof]]), [[drug]]s (hij was een groot voorstander van de legalisering van drugs), en de controle van Amerikaanse "''powers that be"'' op de burger. Hicks wilde zijn publiek niet alleen vermaken, maar meer dan dat wilde hij mensennog wakker schudden, openstellen voor nieuwe ideeën en kritischer maken ten opzichte van alles wat ze werd voorgeschoteld in het dagelijkse leven. Een bekendekenmerkende uitspraak van Hicks is "I don't mean to sound cold or cruel or vicious, but I am, so that's the way it comes out".
In de zomer van [[1993]] kreeg hij te horen dat hij aan [[alvleesklierkanker]] leed. Hij begon met de opnames van zijn tot dan toe meest agressieve cd, Arizona Bay, die stukken stand-upcomedy verweeft met flarden van BillsHicks' gitaarmuziek. In de maanden voor zijn dood was hij betrokken in een minischandaal rond zijn persoon, toen zijn twaalfde optreden in de [[David Letterman]] show niet uitgezonden werd wegens zijn grappen tegen [[pro-life]] organisaties.
Kort voor zijn dood trok hij terug in bij zijn ouders in Little Rock, Arkansas en stierf daar begin 1994 op 32-jarige leeftijd.
Bill Hicks had de gewoonte elke show op te nemen. Enkele van die opnames zijnwerden na Bills dood uitgebracht door zijn goede vriend Kevin Booth; een groot aantal [[Bootleg|bootlegs]] heeft ook zijn weg naar verstokte Bill Hicks fans gevonden via het internet. Misschien wel de bekendste show uit dit onuitgegeven materiaal is de zgn. "I'm Sorry Folks" bootleg, die in 1989 opgenomen werd in [[Chicago]]. Op deze opname is te horen hoe Hicks, gefrustreerd door een balorig publiek, zijn zelfbeheersing verliest en tegen ze tekeer gaat.
Misschien wel de bekendste show uit dit onuitgegeven materiaal is de zgn. "I'm Sorry Folks" bootleg, die in 1989 opgenomen werd in [[Chicago]]. Op deze opname is te horen hoe Hicks, gefrustreerd door een balorig publiek, zijn zelfbeheersing verliest en tegen ze tekeer gaat.
