Toen ''[[Paus Sixtus V|Felice Peretti di Montalto]]'' paus werd, was [[Rome (stad)|Rome]] slechts een schim van het grootse [[oude Rome|antieke Rome]]. Slechts één derde van hetde oppervlakte binnen de [[Aureliaanse Muur|Aureliaanse stadswallen]] was bewoond, de aquaducten die vroeger de watertoevoer naar de heuvels verzorgden waren verloederd en het middeleeuwse stadsweefsel en de heuvels zorgdezorgden voor een moeilijke circulatie, vooral voor pelgrims die op zo’n kort mogelijke tijd de zeven hoofdkerken wilden zien. Sixtus V had zich voor zijn ambtstermijn als paus al over deze problemen gebogen. Als kardinaal woonde hij in een paleis bij de [[Basiliek van Maria de Meerdere|Santa Maria Maggiore]], één van de zeven bedevaartsplekken van Rome en gelegen in het centrum. Hier zag hij hoe Rome niet kon voldoen aan de eisen die het statuut van spirituele hoofdstad en zetel van het pausdom de stad oplegde.
Vanuit deze gedachte begon Sixtus V bij zijn aanstelling dan ook met een grondige hervorming van het stedelijke ontwerp van Rome. De hoofdgedachte bij dit plan bestond erin de zeven hoofdkerken van Rome te verbinden door middel van assen. Dit deed hij omwille van drie redenen. Enerzijds wilde hij zo de circulatie van de pelgrims in goede banen leiden door een rationeel systeem en een hiërarchische route aan te leggen die de pelgrims eenvoudig van de ene naar de andere kerk zouden leiden. Anderzijds wilde hij op deze manier een territoriale claim leggen op een groot stuk van Rome. Tot slot wou hij zo er ook voor zorgen dat de lege stadsdelen terug herbevolkt werden. Dit plan was sterk beïnvloed door de [[Contrareformatie]] die tot doel had, dat het [[Rooms-katholicisme]] terug de overheersende godsdienst werd, in een tijd die gekenmerkt wordt door de verbrokkeling van het Christendom.
Hoewel Sixtus’ plan niet volledig ten uitvoer werd gebracht tijdens zijn pontificaat, werden de grovegrote lijnen uitgezet en zouden deze elementen en het plan op zich de verdere stadsplanning van Rome nog eeuwenlang bepalen. Het beeld dat Rome nu kenmerkt, is voor een groot stuk terug te brengenvoeren op Sixtus’ stadsuitbreiding. Het wordt beschouwd als één van de effectiefste uitbreidingsplannen van Rome en als het begin van de moderne stadsplanning. Het plan getuigt van een grote [[barok|barokke tendens]] met als kenmerk de christelijke grondslag die aan de basis van het plan ligt.
[[Sixtus V]] werd in zijn ambitieuze plannen bijgestaan door [[Domenico Fontana]] (1638-1714). Deze Zwitserse architect bouwde al voor Sixtus toen deze nog [[kardinaal]] was. Alle interventies zijn dan ook van de hand van Fontana.
