Versie van 13 dec 2009 17:04 bewerken Pimbrils (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 53.251 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 14 dec 2009 13:49 bewerken ongedaan maken Pimbrils (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 53.251 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 4: De Serapions werd de hand boven het hoofd gehouden door [[Maxim Gorki\|Gorki]] en ze kregen literatuurles van [[Nikolaj Goemiljov\|Goemiljov]] en [[Jevgeni Zamjatin\|Zamjatin]], welke laatste hun leermeester mag heten. De groep liet zich inspireren door [[E.T.A. Hoffmann]], die in [[1821]] een verhalenbundel publiceerde onder de titel “Die Serapions Brüder”, over een gezelschap dat literaire avonden organiseert en elkaar verhalen vertelt. De Serapions publiceerden in [[1922]] een manifest waarin ze stelt dat het kunstwerk autonoom is, levend, een realiteit op zichzelf. Het gaat om de verbeelding, om oprechtheid. Literair engagement wordt niet erkend. Ieder lid houdt zijn eigen overtuigingen en denkbeelden. Wel wordt veel belang gehecht aan de techniek van het schrijven. Veel belang werd ook gehecht aan de onderlinge vriendschap. Tot de Serapions behoorden [[Konstantin Fedin]] (1892-1977), [[Michail Slonimski]] (1897-1979), [[~~Vsevold~~Vsevolod Ivanov]] (1895-1863), Ilja Gruzdev, [[Nikolai Nikitin]] (1897-1963), [[Viktor Sjklovski]] (1893-1984), [[Michail Zosjtsjenko]] (1895-1958), [[Veniamin Kaverin]] (1902-1989), dichters de dichters [[Nikolai Tichonow]] (1896-1979), [[Vladimir Pozner]] (1905-1992) en [[Elisaveta Polonskaja]] (1890-1969), en de theoreticus van de groep Leo Loents (1901-1924). De Serapions kregen uitgebreid aandacht in het standaardwerk "Literatuur en Revolutie" (1924) van [[Leon Trotski]].

Serapionbroeders: verschil tussen versies