Solovetski-eilanden: verschil tussen versies

De geschiedenis van de eilanden gaat terug tot 1429, toen 2 monniken, Gherman en Savvatiy, van het [[Kirillo-Belozerski klooster]], op de eilanden een nieuw [[Solovetskiklooster|klooster]] kwamen stichten. Vanwege de geïsoleerde ligging diende het klooster al vanaf de 16e eeuw als plaats waarnaar tegenstanders van het regime verbannen werden. Na de [[Oktoberrevolutie]] in 1917 werd het klooster gesloten op last van de Sovjetautoriteiten. In 1920 werd de eerste gevangenis op Solovetski geopend, op initiatief van [[Feliks Dzerzjinski|Dzerzjinski]] (hoofd van de [[Tsjeka]]), bestemd voor de isolatie van contrarevolutionairen (hoofdzakelijk socialisten die aanvankelijk veel kontakten met de buitenwereld in stand wisten te houden). In 1921 werd het hoofdeiland omgevormd tot een van de eerste gevangenenkampen, een voorloper van de [[goelag]]s en in 1926 werd hier begonnen met de systematische toepassing van dwangarbeid toen door Naftali Frenkel (een gevangene die van onder af opklom tot kampcommandant van Solovetski) het systeem van voedsel naar prestatie werd ingevoerd. De misstanden in het [[Solovetski Kamp voor Speciale Doeleinden]] ('''SLON''') waren in het westen bekend, en waren een bron van kritiek van westerse landen op de [[Sovjet-Unie]]. Om een einde te maken aan deze kritiek, werd de socialistische schrijver [[Maksim Gorki]] in 1929 naar het kamp gestuurd om een positief rapport te schrijven, nadat het kamp eerst grondig was opgeknapt. In 1939 werd het kamp gesloten; enerzijds omdat het vanwege de dreiging van de [[Tweede Wereldoorlog]] omgevormd moest worden tot marinebasis, anderzijds omdat het kamp te dicht bij de grens met [[Finland]] lag, waardoor de gevangenen te makkelijk zouden kunnen ontsnappen.