Christoffel I van Denemarken: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
D'ohBot (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 22:
De koning vocht het grootste gedeelte van zijn regeringsperiode tegen zijn opponenten. Door de zonen van Abel als regeerders over [[Jutland|Zuid-Jutland]] te accepteren voorkwam hij dat zij aanspraak op de Deense troon zouden maken, maar hij moest ook accepteren dat Zuid-Jutland nu min of meer onafhankelijk van Denemarken was. Christoffel verzoende zich met de koningen van [[Noorwegen]] en [[Zweden]] die zeer verbolgen waren over Abels aanvallen in hun landen. Ook was hij genoodzaakt om de meeste van de politieke eisen van de Deense aristocratie in te willigen. Het [[Danehof]] (het Deense middeleeuwse parlement -van 1250 tot 1413-) kon tijdens zijn regering tot wasdom komen.
 
Toen Christoffel probeerde om zijn broer Erik IV heilig verklaard te laten worden, werd hij geëxcommuniceerd door de katholieke kerk. Erik (IV) werd vermoedelijk vermoord door zijn broer koning Abel in 1250. Christoffels mannen arresteerden en vernederden de trotse en zelfgenoegzame aartsbisschop [[Jacob Erlandsen]], nadat deze had geweigerd om Christoffels zoon Erik als zijn rechtmatige opvolger te erkennen. Maar de excommunicatie had weinig tot geen effect en Christoffel zou dan ook na zijn dood op 29 mei 1259 door de bisschop van [[Ribe (stad)|Ribe]] in gewijde aarde begraven worden.
 
Sommigen beweren dat, nadat de koning onverwachts was overleden nadat hij kort daarvoor nog de [[Communie|heilige communie]] onder twee gedaanten had ontvangen, was vergiftigd door de wijn, maar hiervoor is nooit bewijs boven tafel gekomen. Christoffels verwanten gingen hem hierna ''Krist-Offer'' (''Christus´ Offer'') noemen.