Veenmos: verschil tussen versies

{{Taxobox
| type=plant

| naam= ''Sphagnum''

| afbeelding=SphagnumFallax.jpg

| rijk=[[Planten|''Plantae'']] (Planten)

| stam=''[[Bryophyta]]'' (Mossen)

| klasse=''[[Bryopsida]]'' (Bladmossen)

| onderklasse=''[[Sphagnidae]]''

| orde=''[[Sphagnales]]''

| familie=''[[Sphagnaceae]]''

| taxon=[[Geslacht (biologie)|Geslacht]]

| w-naam=''Sphagnum''

| auteur=[[Carolus Linnaeus|L.]]

| datum= 1753

| typesoort=''[[Sphagnum palustre]]'' L. (1753)

Bij het grote publiek is het mos bekend om het gebruik in decoratieve bloemstukjes, maar het wordt vanwege de sterk wateropnemende eigenschappen ook gebruikt om de structuur van de bodem te verbeteren en als substraat voor huisdieren die in vochtige omstandigheden moeten worden gehouden, zoals [[amfibieën]]. In sommige streken wordt ''Sphagnum'' gebruikt als isolatiemateriaal, bijvoorbeeld om kieren in blokhutten te dichten.

Sommige ''Sphagnum''-soorten kunnen twintig keer hun drooggewicht aan water opnemen in de cellen, waardoor het erg geschikt is als structuurverbeteraar in grond, bijvoorbeeld [[zandgrond]]. Een nadeel is dat het mos de bodem kan verzuren, door mineralen als [[calcium]] en [[magnesium]] op te nemen en [[Waterstof (element)|waterstof]] af te geven. Deze eigenschap heeft er bij anaerobe soorten toe bijgedragen dat de zogenaamde [[veenlijk]]en, lijken van mensen die pas gevonden worden als ze al vele eeuwen dood zijn, zo goed bewaard zijn gebleven.