Zinaida Hippius: verschil tussen versies

[[Bestand:Bakst Gippius.JPG|right|thumb|260px220px|[[Léon Bakst]]: Portret van Hippius, 1906.]]

[[Bestand:Gippius Z.N. doma 1914 Karl Bulla.jpg|left|thumb|180|Hippius, 1914.]]Hippius leefde van ideeën. Ze stond bekend als een politiek strijdbare intellectueel, een hartstochtelijke en grillige vrouw, maar werd ook wel een ‘koud intellect’ en een ‘slang’ genoemd (Trotski). In haar gedichten en proza slingert ze wat heen en weer tussen het aardse en het religieus-spirituele. Haar vroege romans, verhalen en gedichten gelden thans als verouderd en worden nog maar weinig gelezen. Wel gelezen worden nog steeds haar memoires, die ze publiceerde onder de titel “Een schittering van woorden” (in het Nederlands verschenen binnen de [[Privé-Domein]]-reeks). Daarin geeft ze onder andere portretten van de schrijvers [[Alexander Blok]], [[Andrej Bely]], en [[Vasili Rozanov]], maar ook beschrijft ze haar huwelijk met Merezjkovski. Een geslaagd huwelijk in erotische zin was dat zeker niet. Dat kwam ook omdat Hippius in tal van opzichten een mannenrol speelde (ze voelde zich een man gevangen in een vrouwenlichaam). Ze geloofde dat verslaving aan als normaal beschouwde seksualiteit haar aan de dood zou ketenen. Ze onderhield nauwe betrekkingen met de sekte der [[chlysten]] of [[flagellanten]] wier rituelen gepaard gingen met seksuele orgieën. Seksualiteit en bizarre figuren typeren daarmee haar memoires.