Messerschmitt Me P.1092: verschil tussen versies

De P.1092/1 was het eerste ontwerp dat voortkwam uit de P.1092/A serie. Hornung paste voor het wwerweer een vleugel toe met variabele pijlstelling. Dit werd teogepasttoegepast om de problemen met pijlvleugels die zich voor deden bij geringe snelheid te verbeteren. De motor was een [[Junkers Jumo 004|Junkers Jumo 004C]] die in de onderkant van de romp, onder de cockpit werd geplaatst. De luchtinlaat bevond zich in de rompneus evenalevenals de bewapening. Deze bestond uit twee 15 mm MG151/15 kanonnen en twee 30 mm MK103 kanonnen die zich aan weerszijden van de luchtinlaat bevonden. Het landingsgestel werd zijwaarts in de vleugels opgetokkenopgetrokken. Aangezien de vleugels bij de vleugelswortelsvleugelwortels aanzienlijk dikker waren kon men deze hierin onder brengen. Het neuswiel was in de rompneus geplaatst, vlak achter de luchtinlaat. Echter zorgde het landingsgestel wel voor problemen omdat er weinig ruimte was tussen de grond en onderkant van de romp.

Onder leiding van Hans Hornung werd er in de [[zomer]] van [[1943]] een aantal nieuwe projecten opgestart voor een serie kleine, eenpersoons, eenmotorige [[straaljagers]]. Hornung had de leiding over het ontwerpteam maar werkte samen met Woldemar [[Vogt]] en Willy Messerschmitt zelf. De basis voor het eerste project, de Me P.1092/1, was de Me P.1092A. Dit eerste project luidde de veranderingen in voor de configuratie van de Me P.1092. De romp werd ingekort en dikker uitgevoerd. De vleugels waren weer de buitenvleugels van de [[Messerschmitt Me 262|Me 262]], hadden een pijlstand van 21,5 graden en waren tegen het midden van de romp geplaatst. Men had in het ontwerp rekening gehouden met het plaatsen van een vleugel met grotere [[spanwijdte]]. De cockpit werd ook verder naar achteren geplaatst. De brandstofcapaciteit moet worden vergroot tot 1.250 lt en dit kon men bereiken door het opnieuw indelen van bepaalde onderdelen. Er werd een nieuwe staartsectie ontwikkeld die aan het einde van een staartboom werd geplaatst. De uitlaat van de [[Junkers Jumo 004|Junkers Jumo 004C]] [[straalmotor]] bevond zich hieronder. Er werden voorzieningen getroffen voor het aanbrengen van een neuswiel [[landingsgestel]]. De bewapening die men in gedachten had was erg zwaar voor z’n klein toestel. Deze bestond uit twee 30 MK103 en twee 20 mm MG151/20 [[kanonnen]]. De MK103 kanonnen waren zo lang dat het noodzakelijk was de lopen buiten de romp te laten uitstaken. De bewapenigbewapening was geheel in de neus aangebracht, rond de luchtinlaat. De Me P.1092/2 werd gebruikt voor een vergelijking met de Lippisch Li P.20. De P.1092/2 presteerde in bijna alle gevallen als beste. De Me P.1092/2 werd echter niet gebouwd maar er werd wel veel ervaring mee opgedaan voor de ontwikkeling van een aantal latere projecten, vooral de [[Messerschmitt Me P.1106|Me P.1106]] en de [[Messerschmitt Me P.1101|Me P.1101]].

De Me P.1092 werd verder ontwikkeld in de Me P.1092/4. De romp was voor het grootste deel gelijk gebleven aan die van de Me P.1902/3. De [[cockpit]] was echter naar de rompneus verplaatst. Hierdoor had de [[piloot]] een veel beter zicht dan vanuit de oude cockpit die zich in de staartsectie bevond. Van de [[Messerschmitt Me 262| Me 262]] werden de vleugels, staartsectie en het besturing gebruikt. De vleugels hadden nu een pijlstand van 18 graden. Men maakte van dezelfde [[motor]] en luchtinlaten gebruik. De ruimte in de rompneus was door het verplaatsen van de cockpit nu kleiner geworden maar men kon toch nog vier 30 mm Mk 108MK108 [[kanonnen]] inbouwen. Deze waren nu in de rompzijkant en verder naar achteren geplaatst.