Eerste Vaticaans Concilie: verschil tussen versies

Tijdens dit concilie werd de [[onfeilbaarheid]] van de paus tot [[dogma (christendom)|dogma]] verklaard. De leer van de onfeilbaarheid bestond al langer in de Katholieke Kerk, maar werd pas honderden jaren later via dit concilie bevestigd. Dit werd omschreven in de [[constitutie (katholicisme)|constitutie]] "Pastor aeternus". Het dogma houdt in dat de paus - als opvolger van Petrus - krachtens zijn eigen gezag (= ''Ex Sese'', oftewel vanuit de zetel), en niet krachtens instemming van de [[Kerk (geloofsgemeenschap)|Kerk]], in geloof- en zedenzaken een onfeilbare uitspraak (= [[Ex Cathedra]], oftewel vanuit de bisschopsstoel) kan doen. Iedere gelovige is verplicht deze uitspraak in geloof te aanvaarden. De paus wordt bij het verrichten van deze uitspraak bijgestaan door de [[Heilige Geest]]. Tijdens dit concilie werd ook gesteld dat de opperste bestuursbevoegdheid in de Kerk berust bij de paus.