*Soms gebruikt men ook gele aanduidingen voor pistes die wel gemarkeerd zijn, maar niet geprepareerd. In praktijk zijn deze pistes het moeilijkst en verraderlijkst, ook omdat onvolkomenheden niet worden verholpen.
Niet elk land gebruikt dezelfde normen bij het klasseren van zijn pistes. Zo lijkt het dat de pistes in [[Frankrijk]] nog 'rood' zijn als ze in Oostenrijk al 'zwart' heten te zijn, als men alleen de gemiddelde hellingsgraad van de piste beschouwt. MaarIn de verschillende landen wordt niet alleen rekening gehouden met de gemiddelde hellingsgraad, maar ook de hoogste hellingsgraad, de breedte en de omgeving spelen een rol. Zo is een smalle piste op een richel (naast een steile val) gevaarlijker dan een brede piste naast een bos of andere façade van de berg. Passages waarbij de skiër een helling in 'schuss' moet nemen (recht omlaag langs de vallijn skiën) om aan de andere zijde de lichte helling op te kunnen zonder te moeten klimmen, maakt van de piste een moeilijker categorie dan een piste waarbij men bochten kan blijven maken tot de hellingsgraad vermindert. Uiteraard beïnvloeden het weer en de sneeuwcondities ook de moeilijkheidsgraad, zodat een zwarte piste een dag na sneeuwval en na preparatie makkelijker zal zijn dan een rode piste waarvan de sneeuw volledig platgeskied en verijsd is.
==Kaarten, markering, nummering en bewegwijzeringen==
