Mwai Kibaki: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k robot Erbij: ko:음와이 키바키 |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 6:
Kibaki studeerde economie in Groot-Brittannië en Oeganda. Toen Kenia in 1963 onafhankelijk werd, kwam hij in het parlement. Vanaf 1966 was hij minister van economische zaken, vanaf 1969 van financiën. Na de dood van president [[Jomo Kenyatta]] werd hij onder diens opvolger [[vicepresident]] (1978 – 1988) en minister van financiën (1978 – 1981), minister van binnenlandse zaken (1982 – 1988) en minister van welzijn (1988 – 1991). Toen in dat jaar het [[eenpartijstelsel]] werd afgeschaft, richtte hij een eigen partij op, de Liberaal-Democratische Partij. In 1992 en 1997 was hij tegenkandidaat bij de presidentsverkiezingen.
Kibaki werd in 2002 kandidaat gesteld voor de presidentsverkiezingen door een bonte coalitie van oppositiepartijen. De regeringspartij KANU had de zoon van de "vader des vaderlands" Uhuru Keniatta naar voren geschoven. Maar na de lange regering van [[Daniel Arap Moi]] was de bevolking de corruptie en de autoritaire regeerstijl zat. Kibaki won en Kenia raakte in een vrijheidsroes. De pers ging op zoek naar fraudeurs en de bevolking nam regelmatig het recht in eigen hand. Kibaki liet het gebeuren maar trok na een jaar de touwtjes weer aan.
De afspraak binnen de coalitie om een nieuwe grondwet te schrijven met als uitgangspunt het parlementaire stelsel, werd echter door Kibaki niet nagekomen. De door hem benoemde corruptiebestrijder John Githongo werd gedwarsboomd, trad af en vluchtte naar Engeland.
Wel was in de eerste jaren van Kibaki's regering sprake van een economische opbloei. Hij liberaliseerde de economie en maakte vrienden bij het bedrijfsleven en in het vrije westen.
Bij de volgende verkiezingen in december 2007 stelde coalitiegenoot [[Raila Odinga]] zich tegenkandidaat.
Toen bij het tellen van de stemmen Odinga aan kop ging, werd het tellen gestaakt. Toen dat na enige tijd werd hervat, lag Kibaki ineens aan de leiding. Gevolg was een korte stammenstrijd tussen de [[Kikuyu]] van Kibaki en de [[Luo]] van Odinga. Door bemiddeling van VN-secretaris [[Kofi Annan]] kwam het in februari 2008 tot een machtsdeling, waarbij Kibaki president bleef en Odinga premier werd.
| |||