Strafprocesrecht: verschil tussen versies

Het '''strafprocesrecht''', ook wel '''formeel strafrecht''' of '''strafvordering''' is een het procesrecht van het [[strafrecht]]. Als formeel strafrecht vormt het de tegenhanger van het materieel strafrecht. Het geeft aan welke procedure gevolgd moet worden als iemand het [[Materieel strafrecht|materiële strafrecht]] heeft overtreden terwijl het materiële strafrecht bepaalt wat wel en niet strafbaar is. Het [[Wetboek van Strafvordering]] neemt een centrale plaats in in het formele strafrecht.

[[Strafrecht|Strafprocesrecht]] vindt men zowel in beideNederland landenals in België in het [[Wetboek van Strafvordering (Nederland)|Wetboek van Strafvordering]] en is met meer waarborgen omkleed dan burgerlijk procesrecht. Dit is ook logisch, want de overheid grijpt diep in het privé-leven in, bedreigt de verdachte met financiële en vrijheidsstraffen, en stigmatiseert hem en zijn familie. Het [[legaliteitsbeginsel]] staat dus voorop: strafvervolging vindt slechts plaats op de wijze waarin de wet voorziet. Staat iets niet in de wet, dan heeft de rechter dus geen mogelijkheid om te improviseren, dan mag het simpelweg niet. Ook beginselen uit het [[EVRMEuropees Verdrag voor de Rechten van de Mens]], zoals "eerlijk proces", "redelijke termijn" en "wapengelijkheid" spelen een rol. De verdachte moet een eerlijke kans krijgen, en mag niet te lang in onzekerheid verkeren. Het Wetboek van Strafvordering regelt ook het vooronderzoek, het onderzoek ter terechtzitting, bewijs en [[bijzondere opsporingsbevoegdheden]]. De tenuitvoerlegging van de straf behoort tot het strafprocesrecht maar wordt niet in het Wetboek van Strafvordering geregeld.

De Nederlandse [[Wet op de rechterlijke organisatie]] en diverse bijzondere wetten bevatten voornamelijk formeel strafrecht.

Het proces tegen Frans Hooijmaijers dat begon op [[8 december]] [[1976]] wordt het '''Proces van de Eeuw''' ([[20e eeuw]]) genoemd. Hij werd verdacht van de moord op 9 bejaarden middels het toedienen van insuline-injecties.