Mantelpluim: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
enkelvoud
Regel 12:
Als de kop van de pluim het oppervlak bereikt vindt vulkanisme plaats. De zogenaamde [[Large Igneous Province]]s die hierbij worden gevormd zijn soms over honderdduizenden tot miljoenen vierkante kilometers verspreid. Voorbeelden hiervan zijn de [[Deccan Traps]] in India of de [[Siberische Trappen]] in [[Siberië]]. Aangezien bij dergelijke uitbarstingen grote hoeveelheden stof en giftige gassen in de atmosfeer worden gebracht die het klimaat ernstig kunnen verstoren, worden zij vaak aangewezen als mogelijke oorzaak van [[massa-extinctie]]s.
 
De staart van een mantelpluim kan nog vele tientallen miljoenen jaren nadat de kop het oppervlak heeft bereikt actief blijven. Daarbij blijft hij warm materiaal uit de diepe mantel aanvoeren, hetgeen door partieel smelten in de ondiepe mantel voor vulkanisme aan het oppervlak kan zorgen. Het bestaan van mantelpluimen is geponeerd als verklaring voor veel van de zogenoemde [[hotspot (geologie)|hotspots]], waar vulkanisme optreedt zonder dat daar vanuit de [[plaattektoniek]] een reden voor aan te wijzen is. Voorbeelden hiervan zijn [[Hawaï]], [[IJsland]], en de [[Azoren]].
 
Als een mantelpluim zich onder een oceanische plaat bevindt, kan boven de pluim een vulkanisch eiland of een [[guyot (berg)|guyot]] vormen. Doordat de plaat over de mantelpluim heen beweegt verschuift de plaats van de mantelpluim ten opzichte van de [[lithosfeer]]. Daardoor ontstaat er een lange keten van eilanden.