Rooms-Hollands recht: verschil tussen versies

In de [[15e eeuw]] bereikte dit proces van romanisering de [[Bourgondische tijd|Nederlanden]]. Waren de Italiaanse juristen de eersten die bijdroegen aan de nieuwe [[rechtswetenschap]], gebaseerd op de Romeinse teksten, in de [[16e eeuw]] waren de [[Frankrijk|Franse]] het meest invloedrijk. In de [[17e eeuw|17e]] en [[18e eeuw]] was de leidende rol in rechtsgeleerdheid voor de Nederlanden weggelegd. Leden van de zogenaamde school voor rechtswetenschappen waren onder andere: [[Hugo Grotius]], [[Johannes Voet]], [[Ulrik Huber]] en vele anderen. Deze geleerden kregen het voor elkaar het Romeins recht te combineren met wetconcepten van het traditioneel Germaans recht, wat gangbaar was in de Nederlanden en voornamelijk de [[Graafschap Holland|provincie Holland]]. Het resultaat, een mix, was voornamelijk Romeins, maar het bevatte kenmerken die typisch Hollands waren. Deze mix is bekend als het Rooms-Hollands recht. De Nederlanders introduceerde vervolgens dit rechtssysteem in hun [[Nederlandse koloniën|kolonies]]. Hierdoor werd de Hollandse variant van het Europese ''ius commune'' toegepast in [[Zuid-Afrika]] en [[Sri Lanka]].

 

 

{{bronnen|