Plasticiteit (materiaalkunde): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
DustSpinner (overleg | bijdragen)
Versie 18567667 van 94.208.227.106 (overleg) ongedaan gemaakt - Vandsa
Regel 5:
De maximale trekspanning die een constructie-element kan verdragen zonder plastisch te vervormen heet de [[elasticiteitsgrens]] of [[vloeigrens]].
 
[[Media:<nowiki>Voorbeeld.ogg</nowiki>]]== Micro-niveau ==
Metalen zijn opgebouwd uit eenvoudige [[kristal (natuurwetenschappen)|kristallen]] van [[ion (deeltje)|ionen]], waartussen de [[elektron]]en vrij kunnen bewegen. Bij het [[stolling|stollen]] vanuit vloeibare vorm ontstaan min of meer gelijktijdig kristallen met verschillende oriëntatie die uitgroeien tot ze de ruimte volledig opvullen. Het resultaat is een [[polykristallijn]] geheel met [[Tweeling (metaalkunde)|tweelingen]], talloze [[puntfout]]en (holtes of [[lacune (metaalkunde)|lacunes]] in het kristalrooster) en [[lijnfout]]en die gepaard gaan met spanningen in het materiaal.
 
Bij plastische vervorming glijden kristalblokken langs elkaar, waarbij nieuwe lijnfouten ontstaan en de materiaalspanning toeneemt. Hiermee neemt de weerstand tegen verdere vervorming toe, wat tot uitdrukking komt in een grotere [[hardheid]]. Bij [[eenkristal]]len, enkelvoudige kristallen zonder voutenfouten, is plastische vervorming het gemakkelijkst. Ook het [[kristalrooster]] van het metaal kan van invloed zijn: een [[hxagonaalhexagonaal kristalsysteem|hexagonaal]] kristalrooster is bijvorbeeldbijvoorbeeld aanmerkelijk moeilijker te vervormen dan een [[kubisch ruimtelijk gecentreerd]] rooster.
 
Bij het toevoegen van ionen van een ander metaal, [[legeren]], kunnen spanningen ontstaan wanneer de 'vreemde' ionen niet goed in het kristalrooster passen. Dit maakt plastische vervorming moeilijker en de hardheid groter.