Vredesbeweging: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
BertVorenk (overleg | bijdragen)
Jeroen (overleg | bijdragen)
leest net alsof stalin achter de vredesbeweging zat - lijkt me een fikse POV - ook geen gezaghebbende bronnen trouwens
Regel 12:
 
==Hedendaagse vredesbewegingen==
Met dé '''vredesbeweging''' wordt tegenwoordig meestal bedoeld de bewegingen die streefden en nog streven naar [[Kernwapenontmanteling|beperking of ontmanteling van kernwapens]], meer bepaald op het hoogtepunt van de [[koude oorlog]]. Vooral in de jaren 1981 en 1983 slaagde deze beweging er in om telkens grote menigten op de been te brengen in West-Europese steden, uit protest tegen het [[NAVO-dubbelbesluit]] van 1979, dat plaatsing beoogde van 572 Amerikaanse middellangeafstandsraketten in vijf West-Europese landen. Zo bijvoorbeeld: Bonn 10 oktober 1981: 250.000 deelnemers; Brussel 25 oktober 1981: 200.000 deelnemers; Amsterdam 21 november 1981: 400.000 deelnemers; Brussel 23 oktober 1983: 400.000 deelnemers; Den Haag 29 oktober 1983: 550.000 deelnemers. Deze massale vredeswil was de voorbode van het einde van de [[koude oorlog]] .{{feit||2009|10|13}}. Ook de [[Duitse Democratische Republiek|DDR]] kende een sterke vredesbeweging, in kerkelijke kring.
Met dé '''vredesbeweging''' wordt tegenwoordig meestal bedoeld de bewegingen die streefden en nog streven naar [[Kernwapenontmanteling|beperking of ontmanteling van kernwapens]], meer bepaald op het hoogtepunt van de [[koude oorlog]]. In oktober 1948 riep [[Stalin]] in de ''[[Pravda]]'' de 'sociale krachten voor de vrede' op om de Amerikaanse en Britse 'oorlogspolitiek' de voet dwars te zetten en met de bedoeling bij te dragen aan het uiteenvallen van het Noord-Atlantische bondgenootschap. De ''Mouvement de la Paix'' werd officieel eind 1948 gelanceerd, vanuit een eerder door de Franse verzetsman Yves Farge genomen initiatief dat werd overgenomen door de [[Cominform]]. In maart en april 1949 belegde het Permanente Comité (te Parijs) een wereldvredescongres naar aanleiding van de oprichting van de [[NAVO]]. De Vredesbeweging wist intellectuelen en kunstenaars aan zich te binden. Kernfysicus [[Frédéric Joliot-Curie]] zat het Parijse congres voor, dat werd verluchtigd door een door [[Picasso]] geschilderde vredesduif. In november 1949 verklaarde de vooraanstaande Sovjet (2e-)partij-secretaris [[Michail Soeslov]] op een conferentie van de Cominform dat de communisten de Vredesbeweging in het centrum van de aandacht moesten stellen. In maart 1950 kondigde voorzitter Joliot-Curie een handtekeningenactie aan onder het parool'Ban de Atoombom!'. Met het ''Vredesappèl van Stockholm'', dat een algeheel verbod van atoomwapens eiste, hoopten de communisten de publieke opinie tegen de Verenigde Staten (de belangrijkste kernwapenmacht) te mobiliseren. Eind 1950 waren er honderden miljoenen handtekeningen in de communistische staten opgehaald en ook enkele tientallen miljoenen in landen als Frankrijk, Italië en de Verenigde Staten. In februari 1951 werd het ''Permanente Comité'' omgezet in Oost Berlijn in de ''Wereldvredesraad''<ref>Wereldrevolutie De communistische beweging van Marx tot Kim Jong Il, Erik van Ree, Uitg. Mets & Schilt, Amsterdam (2005), pag. 198-199, ISBN 9789053303955</ref>. Ondanks alle inspanningen liet de West-Europese bevolking zich in meerderheid niet tegen de Verenigde Staten in verzet brengen.
 
Vooral in de jaren 1981 en 1983 slaagde deze beweging er in om telkens grote menigten op de been te brengen in West-Europese steden, uit protest tegen het [[NAVO-dubbelbesluit]] van 1979, dat plaatsing beoogde van 572 Amerikaanse middellangeafstandsraketten in vijf West-Europese landen. Zo bijvoorbeeld: Bonn 10 oktober 1981: 250.000 deelnemers; Brussel 25 oktober 1981: 200.000 deelnemers; Amsterdam 21 november 1981: 400.000 deelnemers; Brussel 23 oktober 1983: 400.000 deelnemers; Den Haag 29 oktober 1983: 550.000 deelnemers. Deze massale vredeswil was de voorbode van het einde van de [[koude oorlog]] {{feit||2009|10|13}}. Ook de [[Duitse Democratische Republiek|DDR]] kende een sterke vredesbeweging, in kerkelijke kring.
 
Op kleinere schaal kunnen nog de vredesbewegingen in de Verenigde Staten en Israël genoemd worden. De Verenigde Staten kennen altijd een sterke binnenlandse en buitenlandse '''anti-oorlogsbeweging''', wanneer zij aan een oorlog deelnemen. Dat was zo bij de [[Eerste Wereldoorlog]], de [[Tweede Wereldoorlog]], de [[Vietnamoorlog]], de [[Golfoorlog (1990-1991)|Golfoorlog]] en de [[Irakoorlog]]). De vredesbeweging in [[Israël]] wil het conflict aldaar beëindigen door toegevingen te doen, met name het erkennen van onafhankelijke staat [[Palestina]].
Regel 56 ⟶ 54:
*[[Vredesactie]]
*[[Clolonel]] (Clonelijk Loslopend Nederlands Leger)
 
==Noten==
<references/>
{{Commonscat|Peace demonstrations}}
 
[[Categorie:Geweldloosheid]]
[[Categorie:Oorlog]]