Een '''cité'''' is een woonwijk die speciaal in de buurt van de [[Mijn (delfstoffen)|mijnzetels]] werd opgetrokken voor de huisvesting van mijnwerkers. Het uit het Frans stammende woord '''cité''', wat eigenlijk stad, nederzetting betekent, kreeg in het Nederlands een specifieke betekenis in de Belgisch [[Kempens steenkoolbekken|Limburgse mijnstreek]].
Cité verwijst naar de woonwijken die speciaal in de buurt van de [[Mijn (delfstoffen)|mijnzetels]] werden opgetrokken voor de huisvesting van mijnwerkers. Het zijn meestal wijken uit de jaren 1930, die op toen opnog onontgonnen grond werden gebouwd. Ze werden bevolkt door mijnwerkers, die toen ook meestal [[gastarbeider]]s waren, aanvankelijk vooral Italianen, Grieken, en Spanjaarden;. Na de tweedeTweede Wereldoorlog vestigden zich wereldoorloger ook Oost-Europeanen en nog later Turken en Marokkanen. In die mengelmoes van talen en culturen ontstond zelfs een eigen taal, het "[[cités]]".
Elke cité had zijn eigen hiërarchie, met woningen voor kaderleden, directieleden, bedienden en bovengrondse en ondergrondse arbeiders. Materieel was er ook een soort eigen "regie" die zorgde voor water- en elektriciteitsvoorziening.
Sedert de mijnsluitingen van de jaren 1980 verloren de citéscité's hun functie als "mijnwerkersbuurten". Er dreigde een leegstand en verkrotting, maar inmiddels zijn deze cité's geëvolueerd naar karakteristieke [[Tuindorp (wijk)|tuinwijk]]en, waar de aanplantingen van de vorige eeuw volwassen zijn geworden, en een groene oase vormen in een steeds meer verstedelijkte omgeving. Begin 21e eeuw werd het zelfs een hypepopulair gebruik bij alternatievelingen en kunstenaars om naar zo'n cité te trekken.
==Cité's elders==
Dergelijke cité's zag men ook veelvuldig in Franstalige gebieden, waar ze als ''cité ouvrière'' (arbeidersstad) bekend stondenbekendstonden.
In Nederland is, naar Waals voorbeeld, een cité gebouwd bij de [[Budelse zinkfabriek]]. Deze staat echter bekend als [[Budel-Dorplein]].
