Platonisme: verschil tussen versies

Omstreeks [[90 v.Chr.]] verwierp [[Antiochus van Ascalon]] het scepticisme, waarmee de periode gekend als [[middenplatonisme]] een aanvang nam. Platonisme werd hierbij vermengd met bepaalde [[Peripatetische school|peripatetische]] en [[Stoa|Stoïcijnse]] dogma's. In het middenplatonisme werden de Vormen (Ideeën) niet als transcendent beschouwd, maar immanent (inwonend) in de rationele geest. De fysieke werkelijkheid was een levend, bezield wezen, waar naar verwezen werd als '[[Wereldziel]]'. Het eclectische karakter van het platonisme in deze periode is te merken aan de pythagorische invloeden ([[Numenius van Apamea]]) en de integratie met [[joodse filosofie]] ([[Philo van Alexandria]]).