Akte van Seclusie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Raphus (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Raphus (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 8:
[[Johan de Witt]], [[raadpensionaris]] van [[Holland]], beëindigde met de in 1654 afgesloten vrede de [[Eerste Engels-Nederlandse Oorlog|Eerste Engelse Oorlog]], en regelde tegelijkertijd dat de [[Orangisme (Republiek)|orangisten]] de [[regenten]] niet meer zouden dwarsbomen, terwijl de republikeinse [[Engeland|Engelsen]] niet meer bang hoefden te zijn voor een sterke Hollandse leider, die het [[Huis Stuart]], waarvan hij mede afstamde, terug op de troon zou kunnen zetten. (Ironisch genoeg zou Willem III in 1688 de laatste koning uit het Huis Stuart ([[Jacobus II van Engeland|Jacobus II]]) nu juist gewapenderhand verdrijven en zou hij een begin maken met de invoering van de Engelse democratie; zie [[Glorious Revolution]].)
 
De Witt wist de geheime clausule met heel veel moeite door de [[Staten-Generaal van de Nederlanden|Staten-Generaal]] te loodsen. Volgens hem was de clausule een eis van [[Oliver Cromwell]]. Toen de Akte van Seclusie later bekend raakte, werd algemeen aangenomen dat De Witt er zelf achter zat. In de [[Deductie van Johan de Witt]] verdedigt hij zich tegen de beschuldigingen door het presenteren van de Akte Seclusie als een onvermijdelijke concessie aan [[Oliver Cromwell]]. Wetenschappelijk onderzoek van zijn geheime correspondentie leek op het eind van de 19e eeuw zijn onschuld aan te tonen. Tegenwoordig zijn de meningen weer verdeeld omdat het inzicht is doorgedrongen dat De Witt ook deze geschriften gemanipuleerd kan hebben, uit angst dat ze in verkeerde handen zouden vallen. Hij was zelden spontaan in zijn schrijven en spreken.
 
Het meest complete beeld van deze episode in de Vaderlandse Geschiedenis geeft de 17e eeuwse historicus [[Lieuwe van Aitzema]].