Bertus de Harder: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
D'ohBot (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 6:
 
In drie seizoenen bij [[VUC]] wist De Harder 46 keer te scoren. Zo werd hij in het seizoen 1938-1939 topscorer van de Divisie West 2. Op [[21 mei]] [[1938]] werd de voetballer voor het eerst opgeroepen voor het [[Nederlands voetbalelftal|Nederlands elftal]] voor de vriendschappelijke wedstrijd tegen [[Schotland]] (1-3 verlies). Tijdens het [[Wereldkampioenschap voetbal 1938|WK van 1938]] zat De Harder ook in de [[Nederlands voetbalelftal|Oranje]] selectie.
 
Bertus de Harder debuteerde voor het Nederlands elftal op zijn 18e en speelde totaal 12 interlands. Dat Bartus niet tot meer interlands kwam is te danken aan de Tweede Wereldoorlog en zijn vertrek naar Frankrijk als een van de eerste beroepsvoetballers
 
In [[1949]] speelde [[Nederlands voetbalelftal|Oranje]] tegen [[Frans voetbalelftal|Frankrijk]] maar De Harder was geselecteerd voor het B-elftal. Het B-elftal speelde in [[Bordeaux (stad)|Bordeaux]] tegen het B-elftal van Frankrijk. Het uitstekende spel van De Harder werd opgemerkt door de directie van [[Girondins de Bordeaux]]. De voorzitter van Bordeaux, Pujolle, bood De Harder daarop een contract aan bij de Franse club. Girondins de Bordeaux was net gepromoveerd van de [[Ligue 2]] naar de [[Ligue 1]] en kon de spelerskwaliteiten van de [[Den Haag|Hagenees]] goed gebruiken op het hoogste niveau. De Harder ging het buitenlandse avontuur aan en werd de derde Nederlandse profvoetballer in het buitenland. [[Faas Wilkes]] was de eerste die het profbestaan ging opzoeken bij [[Internazionale]]. In [[augustus (maand)|augustus]] [[1949]] ging De Harder aan de slag in [[Bordeaux (stad)|Bordeaux]]. In het eerste seizoen na promotie (1949-1950) werd de Franse club meteen landskampioen. Bertus de Harder, door de Fransen geschreven als ''Berthus de Harder'', was de sterspeler geworden van [[Girondins de Bordeaux]]. Hij werd in zijn eerste seizoen meteen topscorer met 21 doelpunten. Al snel kreeg de vedette van de enthousiaste Fransen meerdere bijnamen, zoals ''Le bon prince'' ("de goede prins"), ''Le Divin Chauve'' ("de Goddelijke Kale"), ''Le roi du terrain'' ("de koning van het veld") en ''Un diable frétillon'' ("Een beweeglijke duivel").