Adriaan de Groot: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Xqbot (overleg | bijdragen)
k robot Erbij: bg:Адриан де Гроот; cosmetische veranderingen
k →‎Werk: de jaren 60 => zestig, Replaced: de jaren 60 → de jaren zestig (2),
Regel 52:
 
=== Elementaire en toegepaste psychologie ===
Een opmerkelijk artikel uit 1956 publiceerde De Groot in 1965 in boekvorm als ''Elementair begrip van de psychologie''. Dit werk is in de jaren 60zestig gebruikt als leerstof voor eerstejaarsstudenten psychologie en pedagogiek. In deze publicatie is vooral gestreefd naar een ordening van gebieden, probleemstellingen, grondbegrippen en methoden<ref> A.D. de Groot, ''Elementair begrip van de psychologie'', 1965, p.5 </ref>. Volgens De Groot kan men de psychologie naar drie gezichtspunten indelen:
* naar maatschappelijk gezichtspunt,
* naar theoretisch gezichtspunt
Regel 71:
 
=== Onderwijsbijdragen ===
In de jaren 60zestig heeft de Groot zich steeds meer op het onderzoek van onderwijs gespecialiseerd<ref> A.D. de Groot, ''Vijfen en zessen'', 1966</ref>. Van zijn toegepast-psychologische publicaties gingen er vele tientallen over onderwijsproblemen, met name over selectie en doorstroming, evaluatie van onderwijseffecten, toetsingmethoden (studietoetsen ea.), het onderwijssysteem en de onderwijsresearch. Zijn meest spraakmakende werk is ''Vijfen en zessen'' uit 1966: een [[schotschrift]] tegen averechtse deskundigheid van onderwijzers en onderwijzeressen. Bij het beoordelen van leerlingen vertrouwden docenten te gemakkelijk op hun eigen inzichten. In dit werk richtte De Groot zijn kritiek op de examenpraktijk van ons onderwijs. De beoordelingen van onderwijsresultaten en de zak/slaag-beslissingen waren veel te subjectief en dienden te worden verbeterd.
 
Het boek heeft een ‘nogal opruiende, zo men wil provocerende strekking’, maar het is meer dan een pamflet. De Groot stelde de gangbare onderwijspraktijk van beoordelen, van rapportcijfers en het wegselecteren van leerlingen aan de kaak. Hij riep op tot een democratisch protest en onderwijsomwenteling. Verder onderbouwde hij zijn kritiek op het toenmalige beoordelingssysteem. Zo analyseerde hij de tekortkomingen van het beoordelen op een lineaire schaal van 10 punten, de onbedoelde willekeur van de rapportvergadering waar wordt beslist over bevorderen en zittenblijven, en de onoplosbaar lijkende problemen met de lange studieduur en lage onderwijsrendementen<ref> Hans Fischer, ''40 jaar vijven en zessen: Het veelzijdig engagement van A.D. de Groot'', in: Vakblad Beter Onderwijs Nederland, 1e jaargang, nummer 1, november 2006 ISSN 1873-5207 </ref>.