Slag bij de Trebia: verschil tussen versies

|casualties2=ca. 20.000 doden en gewonden

}}

 

== Voorgeschiedenis ==

De volgende morgen stuurde de Hannibal lichte cavalerie over de rivier om de Romeinen met een schijnaanval uit de tent te lokken. De Romeinen dachten dat ze de aanval met succes af hadden geslagen en achtervolgden de cavalerie tot de overkant van de rivier, waarna ze optrokken naar de Carthaagse hoofdmacht, die bestond uit een grote groep infanterie geflankeerd door twee groepen cavalerie; hiermee waren de Romeinen op klassieke wijze in een hinderlaag gelokt door Hannibal. Op het moment dat de Romeinse cavalerie door de Carthaagse cavalerie werd aangevallen kwam [[Mago Barkas|Mago]] uit zijn schuilplaats vandaan, en viel de Romeinen in de rug aan. [[Bestand:Battleofthetrebiamap.png|thumb|300px|right|Slag bij de Trebia]]Tegelijkertijd werden de Carthaagse olifanten ingezet tegen de Gallische bondgenoten op de Romeinse linkerflank; zulke beesten hadden de Galliërs nog nooit gezien en ze vluchtten al gauw in paniek. De twee Carthaagse cavaleriedivisies die aan beide zijden van de Cartaagse infanterie stonden, konden de Romeinse cavalerie scheiden van de Romeinse infanterie en vielen daarna die Romeinse infanterie langs beide flanken aan. De Romeinen, van wie sommigen door het koude water zo uitgeput waren dat ze hun zwaard amper nog vast konden houden, zaten in de val en werden binnen afzienbare tijd gedwongen om te vluchten, waarbij ze meer dan een derde van hun troepen verloren.

 

De Romeinen waren verbijsterd door Sempronius’ nederlaag; de Senaat maakte onmiddellijk nieuwe plannen om de dreiging vanuit het noorden het hoofd te bieden. In [[217 v.Chr.]] werden nieuwe consuls gekozen: Gnaeus Servilius Geminus and [[Gaius Flaminius]]; laatstgenoemde zou een Romeins leger commanderen bij het debacle bij het [[Slag bij het Trasimeense meer|Trasimeense meer]].

 

[[Categorie:Veldslag in Italië|Trebia]]

 

[[bs:Bitka kod Trebije]]

[[ca:Batalla de Trèbia]]