Paul Biya: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k robot Erbij: la:Paulus Biya |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 6:
Na zijn terugkeer in het inmiddels onafhankelijke Kameroen ([[1962]]) sloot hij zich aan bij de ''[[Union National du Camerounais]]'' (UNC) van president [[Ahmadou Babatoura Ahidjo|El Hadji Ahmadou Ahidjo]]. Al gauw werd hij adviseur van de president en in [[juni]] [[1975]] werd hij tot premier en minister van Staat van Kameroen benoemd. Ook werd hij lid van het Centraal Comité van de UNC.
In [[1982]] trad president Ahidjo zonder opgaaf van redenen af en Biya volgde hem als interim-president op. Ahidjo bleef echter als voorzitter van de UNC een machtsfactor. Van [[1982]] tot [[1984]] woedde er een machtsstrijd tussen Ahidjo en Biya die ten gunste van de laatste werd beslecht. Volgens deskundigen was het niet zomaar een machtsstrijd maar speelden ook de afkomst van beide politici een rol (Ahidjo was een uit het
In [[1984]] werd Biya tot president van [[Kameroen]] gekozen en tijdens het partijcongres van de UNC tot voorzitter van de partij gekozen. Direct na zijn verkiezing tot voorzitter wijzigde hij de naam van de partij in ''[[Rassemblement Démocratique du Peuple Camerounais/Cameroonian People's Democratic Rally]]'' (RDPC/CPDR).
Regel 12:
Biya ontsloeg Ahidjo uit al zijn functies en hij werd bij verstek ter dood veroordeeld, later werd deze straf omgezet in een gevangenisstraf.
Werden onder Ahidjo de zuiderlingen voorgetrokken, onder Biya gebeurde het omgekeerde: hij benoemde noorderlingen op belangrijke posten. Nog in [[1984]] probeerden een groep
Eind jaren '80 stemde Biya onder zware druk van het Westen in om democratische hervormingen door te voeren. In [[1991]] werd het eenpartijstelsel van de RDPC/CPDR afgeschaft en werden oppositiepartijen toegestaan. Ook werd het premierschap hersteld. Bij de verkiezingen van [[1992]], [[1997]] en [[2002]] werd Biya herkozen als president.
| |||