Contemplatie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
LaaknorBot (overleg | bijdragen)
k robot Erbij: pt:Contemplação
Pompidombot (overleg | bijdragen)
k lf, Help mee!, Replaced: kloosterklooster, met AWB
Regel 1:
'''Contemplatie''' is een andere term voor ''beschouwing''. De term stamt van het [[Latijn|Latijnse]] ''contemplatio'', waarin ''templus'' afstamt van het [[Grieks]]e werkwoord ''templein''. Letterlijk betekent contemplatie "het scheiden van iets uit zijn omgeving". Contemplatio is de Latijnse vertaling van het Griekse 'theoreia'. Contemplatie is verwant aan [[meditatie]].
 
Meestal gebruikt men de term contemplatie specifiek bij de [[kloosterorde|kloosterorden]] die een beschouwend oftewel contemplatief leven leiden, met name onder een [[kloosterregel]] als de [[Regula Benedicti|Regel van Benedictus]], die gebed, studie en stilte tot het hart van het monastieke leven maakt. De leden van deze orden verlaten hun [[klooster (gebouw)|klooster]] of [[abdij]] niet (''stabilitas loci'') en houden zich aan een strakke vorm van [[clausuur]].
 
Hoewel contemplatie en meditatie nauw aan elkaar verwant zijn, is er een verschil: bij meditatie wordt vaak een onderwerp, iets of iemand in het midden van de aandacht geplaatst (objectgerichte meditatie), bij contemplatie probeert men zich meer ontvankelijk op te stellen en te verblijven bij het voorwerp van contemplatie om zich hierdoor te laten doordringen. Zo kan de verhouding subject-object worden omgezet in een verhouding tussen twee subjecten. Als voorwerp of liever onderwerp van contemplatie kan men bijvoorbeeld God, [[Jezus (traditioneel-christelijk benaderd)|Jezus]], een Bijbeltekst, een spirituele tekst of een deugd kiezen. Het contemplatief lezen van de [[Bijbel (christendom)|Bijbel]] noemt men de ''[[lectio divina]]''. Contemplatie kan objectgericht zijn, maar veronderstelt een zekere mate van passiviteit en afhankelijkheid van het becontempleerde object of subject: men maakt zich vrij om geheel en al present te zijn, een en al [[aandacht]]. In dit verband is het treffend dat men in het Duits een [[getijdenboek]], een boek voor het bidden van de [[getijde (gebed)|getijden]], ''Andachtsbuch'' noemt.