Section française de l'Internationale ouvrière: verschil tussen versies

Ondanks haar afkeer voor het nationalisme, koos de overgrote meerderheid van SFIO afgevaardigden in het [[Parlement van Frankrijk|Franse parlement]] ''(Parlement Française)'' aan de vooravond van de [[Eerste Wereldoorlog]] ([[1914]]) voor het verlenen van de oorlogskredieten aan de regering. Dit was in strijd met de afspraken die waren gemaakt op de congressen van de [[Socialistische Internationale]]<ref>De Duitse socialisten ([[Sozialdemokratische Partei Deutschlands|SPD]]) deden overigens hetzelfde</ref>. De zgn. "anti-oorlogssocialisten"<ref>w.o. [[Jean Jaurès]], die op [[31 juli]] [[1914]] door een gestoorde [[nationalisme|nationalist]] werd vermoord</ref> waren in de minderheid, maar lieten gedurende de oorlog flink van zich horen. De spreekbuis van de anti-oorlogssocialisten en [[pacifisme|pacifisten]] was ''[[Le Bonnet Rouge]]''. Deze krant stond onder leiding van [[Miguel Almereyda]], een uiterst linkse socialist. In ''Le Bonnet Rouge'' verschenen anti-militaristische en - zolang de censuur het toeliet - [[defaitisme|defaitistische]] artikelen<ref name=autogenerated1>''14-18, De Eerste Wereldoorlog'', dl. 4, blz. 1221 ([[1976]]), hoofdred. Dr. R.L. Schuursma e.a.</ref>. Toen bleek dat ''Le Bonnet Rouge'' werd gefinancierd door de [[Duitsland|Duitse]] regering, werd Almereyda gearresteerd en de krant verboden. Almereyda pleegde later zelfmoord in de gevangenis<ref name=autogenerated1 />.

 

De meeste socialisten waren van mening dat de oorlog werd begonnen door de "reactionaire [[monarchie]]ën" ([[Oostenrijk-Hongarije]] en [[Duitsland]]). Dit was overigens een onhoudbaar standpunt als men bedenkt dat de meest reactionaire monarchie, [[tsaar|tsaristisch]] [[Rusland]] aan de zijde der [[Entente mogendheden]] streed. De socialisten Guesde, [[Marcel Sembat]] en [[Albert Thomas]] maakten deel uit van de [[Regering van Nationale Eenheid (Frankrijk)|Regering van Nationale Eenheid]].