Vrede van Lausanne (1923): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k robot Anders: uk:Лозаннський мирний договір 1923 |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 7:
De Vrede van Lausanne legde zowel in het westen als in het zuidoosten de grenzen van Turkije vast. Turkije herkreeg [[Oost-Thracië]] en [[İzmir]] en omgeving, die in Sèvres aan Griekenland waren toegewezen en in de Grieks-Turkse Oorlog op dat land waren veroverd. [[Cyprus]] kwam aan de Britten en de [[Dodekanesos]] aan de Italianen, die de respectievelijke eilanden al langere tijd bezet hadden. In het zuidoosten werd de thans nog geldende Turkse grens met het destijds Franse [[Syrië]] vastgelegd. De status van [[Mosoel]] (nu in Irak) was in het verdrag niet opgenomen.
De Vrede van Lausanne bezegelde het einde van de Griekse aanwezigheid in de stad [[İzmir]] (Smyrna) en de rest van het [[Klein-Azië|Klein-Aziatische]] van de [[Ionië|Ionische]] kust . De [[Grieken]] waren daar duizenden jaren aanwezig maar werden nu "[[Repatriëren|gerepatrieerd]]" naar een vaderland dat ze niet kenden. In ruil haalden de [[Turken]] hun volksgenoten weg uit de stad [[Thessaloniki (stad)|Saloniki]] en het in 1913 door Griekenland bevrijde Macedonië. Slechts de Griekse bevolking van Istanbul, die ten oosten van de stad Trabzon (Islamitische [[Pontische Grieken]]) en die van de Egeïsche eilanden Imbros en Tenedos, naar schatting 270.000 mensen, waren van de repatriëring gevrijwaard. Hetzelfde gold voor de islamitische bevolking van het door Griekenland bevrijde (westelijke) deel van Thracië, ongeveer 86.000 mensen. Met het verdrag van Lausanne werd de eerste [[etnische zuivering]] in de twintigste eeuw goedgekeurd.
==Externe links==
| |||