Elektrische locomotief: verschil tussen versies

Tot circa 1980 vond de vermogensregeling bij gelijkstroomlocomotieven plaats met voorschakelweerstanden, die ruim de helft van de elektrische energie omzetten in warmte als de regelaar niet in de eindstand stond. Daarbovenop werden de motoren nog stapsgewijs anders geschakeld. Bij het wegrijden eerst alle motoren in serie, vervolgens serie-parallel en uiteindelijk parallel (NS lokomotiefserielocomotiefserie [[1100 (locomotieftype)|1100]]). Bij de lokomotievenlocomotieven met 6 tractiemotoren waren er zelfs 2 serie-parallelstanden (2 groepen van 3 en 3 groepen van 2) zoals in de NS lokomotievenlocomotieven-series [[1200 (locomotieftype)|1200]] en [[1300 (locomotieftype)|1300]]. In de jaren na 1980 kwam de [[thyristor]]-sturing ([[chopper (elektronica)|choppers]]) in zwang, bijvoorbeeld de NS-locomotievenseries [[1600/1800 (locomotieftype)|1600]], [[1700 (locomotieftype)|1700]] en [[1600/1800 (locomotieftype)|1800]]. Na 1990 werd er meer gekozen voor de [[Inverter (elektronica)|inverter]]-[[draaistroomtractie]]. Deze systemen zijn ieder, met 20 à 35 % resp. 25 à 40 %, energiezuiniger dan hun voorganger.