Pepijn van Landen: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Jeroenbot (overleg | bijdragen)
k Botgeholpen doorverwijzing: Bourgondië - Verwijzing(en) gewijzigd naar Koninkrijk Bourgondië
JRB (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
'''Pepijn I ''van Landen''''' of '''''de Oudere''''' "Pépin le-Vieux" (ca. [[580]] – [[21 februari]] [[639]]/[[640]] (?)) was van [[623]] tot [[629]] en vanaf 639 [[hofmeier]] van het [[Frankische Rijk|Frankische]] koninkrijk [[Austrasië]] onder de [[Merovingen|Merovingische]] koningen [[Chlotharius II]], [[Dagobert I]] en [[Sigibert III]]. Hij was een zoon van [[Carloman (de oudere)|Carloman]].
 
Pepijn van Landen wordt in de ''[[Fredegarius|Kroniek van Fredegarius]]'', de belangrijkste bron over zijn leven, genoemd als zoon van Karloman. Verder is over zijn afkomst weinig met zekerheid bekend. Zijn bijnaam komt van de Oost-Brabantse stad [[Landen]], zijn waarschijnlijke geboorteplaats. Pepijn was afkomstig uit een familie van grootgrondbezitters in het [[Maas|Maasdal]].
Pepijn was afkomstig uit een familie van grootgrondbezitters in het [[Maas|Maasdal]]. In [[613]] leidde hij met [[Arnulf van Metz]] en hofmeier [[Warchenar]] van [[Koninkrijk Bourgondië|Bourgondië]], de aristocratische opstand tegen de nieuwe minderjarige koning van [[Austrasië]] en Bourgondië, [[Sigibert II]], en de koningin-overgrootmoeder [[Brunhilde van Austrasië]] die de feitelijke macht bezat - wat de oorzaak was van het conflict. De opstandelingen sloten een bondgenootschap met [[Chlotharius II]] van [[Neustrië]]. Tezamen versloegen ze de troepen van Sigibert en Brunhilde bij de Aisne, waarna Sigibert en Brunhilde werden gedood. In [[Andernach]] werd een verdrag gesloten waarin de autonomie van Austrasië en de leidende rol van de Austrasische adel werden vastgelegd.
 
Pepijn was afkomstig uit een familie van grootgrondbezitters in het [[Maas|Maasdal]]. In [[613]] leidde hij met [[Arnulf van Metz]] en hofmeier [[Warchenar]] van [[Koninkrijk Bourgondië|Bourgondië]], de aristocratische opstand tegen de nieuwe minderjarige koning van [[Austrasië]] en Bourgondië, [[Sigibert II]], en de koningin-overgrootmoeder [[Brunhilde van Austrasië]], die de feitelijke macht bezat - wat de oorzaak was van het conflict. De opstandelingen sloten een bondgenootschap met [[Chlotharius II]] van [[Neustrië]]. Tezamen versloegen ze de troepen van Sigibert en Brunhilde bij de [[Aisne]], waarna Sigibert en Brunhilde werden gedood. In [[Andernach]] werd een verdrag gesloten waarin de autonomie van [[Austrasië]] en de leidende rol van de Austrasische adel werden vastgelegd.
Hij werd in [[623]] benoemd tot hofmeier van de in dat jaar tot (onder)koning benoemde Dagobert I. In [[629]] stierf koning Chlotharius II en werd Dagobert I koning over het gehele Merovingische rijk. In datzelfde jaar verloor Pepijn zijn functie en werd hij verbannen naar [[Orléans]]. Volgens de traditie was de kritiek van Pepijn op het overspel van Dagobert de aanleiding voor de verbanning. Pas na de dood van Dagobert I (19 januari 638/639) werd Pepijn wederom benoemd tot hofmeier. Hij stierf echter niet lang daarna (in [[639]] of [[640]]).
 
Hij werd in [[623]] benoemd tot [[hofmeier]] van de in dat jaar tot (onder)koning benoemde [[Dagobert I]]. In [[629]] stierf koning [[Chlotharius II]] en werd Dagobert I koning over het gehele [[Merovingische rijk]]. In datzelfde jaar verloor Pepijn zijn functie en werd hij verbannen naar [[Orléans]]. Volgens de traditie was de kritiek van Pepijn op het overspel van Dagobert de aanleiding voor de verbanning. Pas na de dood van Dagobert I (19 januari 638/639) werd Pepijn wederom benoemd tot hofmeier. Hij stierf echter niet lang daarna (in [[639]] of [[640]]).
Pepijn en Arnulf van Metz zijn erin geslaagd de feitelijke macht in de Frankische koninkrijken in handen van de aristocratie te leggen. Zo begon de periode van de "[[Vadsige koning|Vadsige of Luie koningen]]": de Merowingische koningen die alleen in naam regeerden terwijl de hofmeiers de feitelijke macht uitoefenden.
 
Pepijn en Arnulf van Metz zijn erin geslaagd de feitelijke macht in de Frankische koninkrijken in handen van de aristocratie te leggen. Zo begon de periode van de "[[Vadsige koning|Vadsige of Luie koningen]]": de MerowingischeMerovingische koningen die alleen in naam regeerden terwijl de hofmeiers de feitelijke macht uitoefenden.
 
Pepijn van Landen was gehuwd met [[Ida van Nijvel]] (592–652).
Pepijn en Ida van Nijvel hadden vier kinderen:
* een dochter [[Begga]], die trouwde met [[Ansegisus (hofmeier)|Ansegisel]], de zoon van [[Arnulf van Metz]]. DeEen zoon vanuit dit huwelijk, [[Pepijn van Herstal]], was de overgrootvader van [[Karel de Grote]] in de mannelijke lijn.
* een dochter, [[Gertrudis van Nijvel]], die abdis van de [[abdij van Nijvel]] werd en
* een zoon [[Grimoald I|Grimoald]] die net als zijn vader hofmeier van Austrasië is geweest.
* een zoon [[Allowin van Haspengouw]], beter bekend als de heilige [[Bavo]]
 
Pepijn van Landen wordt als [[zalige]] beschouwd maar is tegenstelling tot zijn vrouw en twee van zijn kinderen niet officieel zalig verklaard. Zijn feestdag is [[21 februari]].
 
==Externe link==
Regel 20 ⟶ 22:
*{{en}} [http://www.catholic.org/saints/saint.php?saint_id=5293 Bl. Pepin of Landen (Catholic Online)]
 
{{DEFAULTSORT:Pepijn van Landen]]
[[Categorie:Hofmeier]]
[[Categorie:Landen]]