Schelfzee: verschil tussen versies

De '''Schelfzee''' (van het woord schelf dat bies, [[riet]] betekent) is de bijbelseBijbelse naam voor [[Rode Zee]]. Het woord is de vertaling van het Hebreeuwse woord ''Jom suf'', dat dan ook met ''rietzee'' wordt vertaald. De benaming ''Rode Zee'' was al in gebruik bij de Grieken en Romeinen, doch haar oorsprong is onzeker. In de Griekse vertaling van het [[Oude Testament]], de [[Septuaginta]], wordt rode zee (''eruthra thalassa'') gebruikt. De naam Rode Zee kan ontleend zijn aan de weerspiegelingen van de rondom gelegen roodgranieten rotsformatie in het water of aan het rode [[koraal (zoölogie)|koraal]], dat bij laag water zichtbaar werd.

Het Bijbelboek [[Exodus (boek)|Exodus]] verhaalt in het veertiende hoofdstuk hoe de Joden, nadat zij Egypte hadden verlaten, bij de Schelfzee terecht kwamen. Toen de Egyptenaren hen daar achterhaalden, moest Mozes op last van God zijn staf opheffen en zijn hand over de zee uitstrekken, waarna door een sterke wind een pad in de Schelfzee vrijkwam. Over dit pad vluchtten de Israëlieten naar de overzijde. De farao volgde hen met zijn leger, doch nadat de laatste Israëliet de overzijde had bereikt, sloten de wateren zich en verdronk de farao met zijn leger. Na deze gebeurtenis vervolgde de Israëlieten hun weg naar de berg Gods, ook Horeb genoemd. Hier ontvingen zij de [[thoraThora]], de wet.