Capriccio (muziekstuk): verschil tussen versies

Een '''capriccio''' (Uit het Italiaans: 'bokkig, springerig en grillig stukje') is een muziekstuk dat meestal vrij is in vorm en een levendig karakter heeft. Er wordt meestal gebruik gemaakt van [[Triool|triolen]] en [[Tegentijdsyncope|tegentijdensyncopaties]]. Melodisch worden veelvuldig grote en grillige sprongen ([[interval (muziek)|intervallen]]) toegepast, en ritmisch is er grote diversiteit in materiaal.

De term capriccio wordt voor een brede verzameling werken gebruikt. In de [[Barokmuziek|barok-tijd ]] werd de term meestal gebruikt voor een kort muziekstuk voor [[toetsinstrument|toetsinstrumenten]]. [[Pietro Locatelli]] gebruikte de term begin achttiende eeuw voor een reeks stukken voor [[viool]] solo. [[Niccolo Paganini]] gebruikte de term voor een verzameling van 24 virtuoze solo-vioolwerken. [[Pjotr Iljitsj Tsjaikovski|Tchaikovsky]] en [[Nikolaj Rimski-Korsakov]] noemden enkele van hun orkestwerken capriccio's. [[Johannes Brahms]] schreef tijdens de laatste jaren van zijn leven vele capriccio's voor piano.