Anker (schip): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
[[Afbeelding:Anchor raising - USS Vella Gulf (CG 72) - 081027-N-1082Z-045.jpg|thumb|300px|Het lichten van het anker op de USS ''Vella Gulf''.]]
Een '''anker''' of '''grondtakel''' is een onderdeel van de uitrusting van een [[schip (transportmiddel)|schip]] dat overboord wordt geworpen om
Bij de
Ook in de [[heraldiek]] worden ankers veel gebruikt; het [[onttakeld anker]] staat in het wapen van de Nederlandse Koninklijke Marine.
== Geschiedenis ==
In oude tijden was een anker dikwijls slechts een grote steen, een zak of mand met stenen, een zak zand of, bij de [[Egyptenaren]], een verzwaarde boomstronk. Ze hielden het schip op hun plaats
De volgende belangrijke overgang was het gebruik van een stok. In eerste instantie gebruikt bij houten ankers, zorgde een stenen en later loden stok dat het anker gedwongen werd zich te richten, zodat één van de twee kanten zich in kon graven. Dat laatste type wordt beschouwd als metalen anker, ondanks dat het deels uit hout bestond. De [[Oude Griekenland|Grieken]] waren de eersten waarvan bekend is dat ze metalen ankers gebruikten; de [[Romeinse Rijk|Romeinen]] gebruikten ijzeren ankers die verrassend veel lijken op de modernere stokankers, hoewel nog uitgerust met rechte armen.
Regel 13:
In [[1813]] werden ankers met gebogen armen geïntroduceerd en vanaf [[1852]] werd bij de [[Royal Navy]] het ''Admiralty Anchor'' gebruikt. In [[1821]] werd het stokloze anker uitgevonden. Door de vloeien, of armen, onder een kleine hoek scharnierend te maken, kon het zich ingraven zonder dat een stok nodig was. Dit maakte het gebruik van het anker veel eenvoudiger.
Door gebruik te maken van ketting in plaats van touw
== Types ==
[[Afbeelding:Stockless anchor 1 NT.PNG|thumb|200px|Een stokloos anker tijdens de verschillende fases van het ingraven.]]
Voor verschillende toepassingen zijn er uiteenlopende types ankers. Een [[koopvaardij]]schip zal een anker willen gebruiken dat eenvoudig is te plaatsen en bruikbaar om mee te manoeuvreren. De houdkracht hiervan is relatief laag. [[Offshore]] installaties die voor langere tijd op een bepaalde positie ankeren met behulp van meerdere ankers zullen vooral een hoge houdkracht willen hebben. Een [[zeiljacht]] zal door het geringe gewicht van het anker meer problemen ervaren met het ingraven van het anker, en daarom ankers kiezen die vooral makkelijk ingraven.▼
[[Afbeelding:Stockless anchor 2 NT.PNG|thumb|250px|Een stokloos anker tijdens de verschillende fases van het uitbreken.]]
▲Voor verschillende toepassingen zijn er uiteenlopende types ankers. Een [[koopvaardij]]schip zal een anker willen gebruiken dat eenvoudig is te plaatsen en bruikbaar om mee te manoeuvreren. De houdkracht hiervan is relatief laag. [[Offshore]]
Het is verder belangrijk dat het anker ingegraven blijft wanneer de trekrichting veranderd. Bij een schip dat ten anker ligt in een [[Getijde (astronomie)|getijdegebied]] verandert de trekrichting continu.
Regel 97 ⟶ 99:
Stevin, Boss, Delta en Bruce ankers met enkele schacht werden hierna ontwikkeld. Deze ankers hebben een grotere houdkracht dan het Danforth anker.
[[Bestand:Flipper Delta.jpg|thumb|Twee Flipper Delta ankers van 22,5 ton op
De volgende generatie is het ''Higher Holding Power'' anker. Dit type anker heeft een extreem grote houdkracht door het grote oppervlakte van de vloei en doordat ze zich zeer diep in de zeebodem kunnen ingraven, tot wel meer dan 10 meter diep. Een aantal types zijn:
* ''Bruce twin shank'' (met dubbele schacht)
Regel 113 ⟶ 115:
=== Zuigankers ===
[[Bestand:CatenaryversusTautleg.PNG|thumb|400px|Vergelijking tussen een ''catenary'' en een ''tautleg mooring'' voor een ''spar''.]]
[[Bestand:Suction pile.jpg|thumb|Een ''suction pile'' van 26,8 meter hoog met een diameter van 5,5 meter voor de ''taut leg mooring'', op 2400 meter waterdiepte, van het Independence [[semi-submersible]] [[productieplatform]], tijdens installatie door de [[DCV Balder|''Balder'']].]]
Zuigankers of ''suction-piles'' zijn net als paalankers holle palen. Aan de bovenkant zijn ze echter afgesloten. Ze worden op de zeebodem geplaatst waarna ze door het eigen gewicht tot een bepaalde diepte in de bodem zakken. Hierna wordt het water er door een [[ROV]] uitgepompt. Door de waterdruk wordt de paal in de bodem geperst. Zuigankers kunnen een zeer grote opwaartse kracht weerstaan, zolang het vacuüm intact is. Hierdoor kan het behalve voor ''catenary moorings'' ook voor ''taut leg moorings'' gebruikt worden. Hierbij loopt de ankerdraad niet via de kettinglijn, maar in een schuine lijn naar het verankerde platform. Dit wordt in diep water gebruikt waar het grote gewicht van ''catenary moorings'' een limiterende factor is.
| |||